رستمیان سلسله ای ایرانی تبار از خوارج اباضیه بودند که بر تاهرت حکومت می کردند؛ بنیان گذار حکومت رستمی، عبدالرحمن بن رستم بود که چون در مغرب ادنی در برابر سپاه عباسی تاب مقاومت نیاورد، به مغرب اوسط گریخت تا مرکز جدیدی برای اباضی مذهبان پدید آورد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی روابط خارجی و تجاری این خاندان بادولت های متقارن آن روزگار چون طولونیان، اغلبیان، بنی مدرار، امویان اندلس و ... است و بدین نتیجه دست یافته که رستمیان نه به دلیل کشمکش های دیرپای اعتقادی خوارج با پیروان سایر مذاهب، بلکه به دلایل سیاسی عموما با همسایگان خود چون اغلبیان و طولونیان روابطی خصمانه داشت و تنها امویان اندلس و بنی مدرار را می توان در شمار متحدان سیاسی آنها قرارداد.
