درخت حوزه‌های تخصصی

رهیمعیرییکیاز نام آورترین شاعران دهه بیست تا پنجاه معاصراست که با قریحه چشم گیر وگاه شگفت انگیز، تخیل هایدور پرواز و شاعرانه خود را به تصویر کشیده و آن را در کالبد هایانواع شعر، حتیترانه هایغزل وار و طنز هایبدیع انتقادیو اجتماعی، بیان کرده و در این ره گذر، بر اثر بررسیهایژرف در آثار شاعران بزرگ، از تاثیر فرخی، نظامیگنجوی، مولوی، حافظ، به ویژه سعدیو صائب، نیز دور نمانده است. در این مقاله به بیان موارد شایان توجه زندگی، آثار، دقایق روحیو اخلاقیو سرانجام، نقد، تحلیل آثار و شناخت جایگاه هنریو ادبیرهیدر شعر، ترانه و طنز معاصر، پرداخته شده است.

از میان شاعران عصر مشروطیّت کم تر شاعری را مانند ملک الشّعرای بهار می توان سراغ داشت که مضامین و درون مایه های شعر او، ترکیبی از دو جنبه کهنه و نو باشد. بهار از واپسین شاعران قصیده پرداز، سنّت گرا و نامدار ایران است که ابعاد شخصیّتش چندگانه است. او علاوه بر اینکه سیاست مداری مجرّب و نامی است، شاعری آزادی خواه و متجدّد نیز هست. وی به تاریخ و گذشته ایران با مباهات می نگرد و همواره بدان می بالد. کم تر شعری در دیوان بهار می توان دید که در آن، تلمیح یا اشاره ای به اسطوره های کهن و داستان های تاریخی نباشد. از سوی دیگر، بهار شاعری معتدل و سیاست مداری مدرن است که عمیقاً ظهور و ضرورت مدرنیسم را درک کرده و از پیشگامان و مدافعان اصلاح و تجدّد در جامعه عصر خود است. از این روی مقاله می کوشد تا بر پایه رویکردهای سه گانه اسطوره، دین و تاریخ از یک سو و مدرنیسم از دیگر سو، شیوه ها و ابعاد نگاه این دو رویکرد متقابل را در اندیشه و آثار بهار که خود هرگز در گذشته و اساطیر متوقّف نگردیده و اهمیّت تجدّد را نیز به درستی درک و تجربه نموده است، بررسی نماید.