سعید هداوند

پژوهش حاضر با هدف شناسایی نیازهای مدیران ارشد صنعت مخابرات ایران انجام گرفته است. به همین منظور از روش تحقیق آمیخته استفاده شد. به این صورت که در بخش کیفی پژوهش و به منظور آگاهی از فعالیت های مدیران، مصاحبه نیمه ساختار یافته با 17 نفر از خبرگان صورت پذیرفت که با استفاده از روش کدگذاری، پنج فعالیت اصلی "هدایت و رهبری، جهت گیری راهبردی، آینده پژوهی، معماری سازمانی و برنامه ریزی، سازماندهی و نظارت" و 35 فعالیت فرعی شناسایی گردید. در بخش کمّی پژوهش و بر مبنای یافته های بخش کیفی، پرسشنامه محقق ساخته طراحی و بر روی نمونه ای متشکل از 172 نفر از مدیران که با روش نمونه گیری غیر احتمالی انتخاب شده اند اجرا شد. برای تأمین روایی پرسشنامه ضاز افراد صاحبنظر خواسته شد تا درباره محتوای پرسشنامه نظر دهند. برای سنجش اعتبار پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و پایایی آن به میزان 91/0 محاسبه گردید که بیانگر اعتبار پرسشنامه می باشد. نیازهای شناسایی شده با استفاده از نرم افزار SPss24 تحلیل شده اند. برای شناسایی روش مناسب جهت تأمین نیازهای شناسایی شده از آزمون خی دو یک طرفه استفاده شد که بر مبنای تحلیل داده های به دست آمده، همه روش های شناسایی شده برای تأمین نیازها مورد تأیید قرار گرفته است.

پژوهش حاضر با هدف طراحی و تبیین مدل ارتقای بالندگی حرفه ای مدیران ارشد صنعت مخابرات ایران انجام گرفت. بدین منظور از روش تحقیق آمیخته اکتشافی استفاده شد. بدین صورت که در بخش کیفی به منظور آگاهی از مؤلفه های اصلی تحقیق، مصاحبه هایی نیمه ساختار یافته با 17 نفر از مدیران ارشد صنعت مخابرات و اعضای هیأت علمی دانشگاه که به طور بالقوه بیشتریت اطلاعات را در خصوص بالندگی حرفه ای مدیران داشتند صورت گرفت و با تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش کدگذاری سیستماتیک، یافته های به دست آمده به صورت 5 مؤلفه اصلی شامل «بالندگی فردی، بالندگی سازمانی، بالندگی آموزشی، بالندگی پژوهشی و بالندگی حرفه ای» و 25 عامل فرعی مشخص گردید. در بخش کمّی پژوهش و بر مبنای یافته های کیفی، پرسشنامه ای محقق ساخته، طراحی و بر روی نمونه ای متشکل از 172 نفر از مدیران ارشد که با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی انتخاب گردیده اند اجرا شد. روایی پرسشنامه توسط چهار نفر از خبرگان موضوع تأیید و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ محاسبه شد که ضریب 876/. بیانگر انسجام سؤالات و عدم پراکندگی معنادار بین آنها است. داده ها به روش تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از نرم افزار AMOS بررسی گردید که نتایج به دست آمده تأیید کننده ابعاد مدل استخراج شده بود. در پایان، وضع موجود بالندگی حرفه ای مدیران ارشد در هریک از ابعاد مدل مورد مطالعه قرار گرفت که با توجه به نتایج به دست آمده مشخص گردید که بین همه میانگین های محاسبه شده و میانگین فرضی تفاوت معنادار وجود دارد. محاسبه تفاوت میانگین ها نیز بیانگر این موضوع بود که بالندگی پژوهشی و بالندگی حرفه ای از مقدار تفاوت منفی برخوردار هستند و مدیران ارشد صنعت مخابرات ایران به طور معناداری از میزان بالندگی پایین -تر از سطح متوسط برخوردار هستند که باید در برنامه های آموزشی لحاظ گردد.

این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر در اثربخشی آموزشهای فنی و مهارتی در یکی از سازمانهای نظامی و در سه سطح عوامل فردی، آموزشی و سازمانی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی است که به روش توصیفی-همبستگی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل 283 نفر از سرپرستان خطوط تولیدی سازمان مورد مطالعه است که در سال 1397 تحت پوشش آموزشهای فنی و مهارتی بوده اند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان-کرجسی،150 نفر تعیین گردیده و آزمودنیها بر اساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته است که در طیف پنج گزینهای لیکرت تنظیم شده است. برای آزمون پایایی پرسشنامه از آلفایکرونباخ بهرهگرفته شده که مقدار آن 86/. است. برای روایی محتوایی هم از روش توافق متخصصان استفاده شده است. درتحلیل داده ها ازآماره های توصیفی نظیر میانگین، نما، فراوانی، درصد، انحراف معیار و تحلیل عاملی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد که عوامل فردی، آموزشی و سازمانی در مجموع، 69% از کل واریانس به دست آمده را تبیین کرده اند که بیانگر تأثیرگذاری بالای آنها در اثربخش نمودن آموزشهای فنی و مهارتی است.

در عصر حاضر، تغییرات کسب وکارها به گونه ای پیش می رود که با بهترین سناریو ها نیز ممکن است سازمان-ها به چالش کشیده شوند. داشتن مدیران توانمند که سازمان را در کشاکش تحولات و رقابت های محیطی با موفقیت به سوی اهداف از پیش تعریف شده هدایت نمایند، یک مزیت رقابتی به شمار می رود؛ اما علیرغم این مسأله، استقبال مدیران از برنامه های توسعه حرفه ای در حدّ انتظار نبوده است و این موضوع نیازمند مطالعه و رسیدگی است. پژوهش حاضر، از نوع تحقیقات کاربردی است که ببا هدف ارتقای برنامه های بالندگی حرفه ای مدیران عالی صنعت ارتباطات همراه ایران، درصدد شناسایی موانع و نقاط ضعف آن از دیدگاه مدیران است. جامعه آماری پژوهش را 252 نفر از مدیران تشکیل می دهند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. جهت ارزیابی پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شده که ضریب 82/. بیانگر انسجام سؤالات و عدم پراکندگی معنادار بین آنها است. روایی پرسشنامه نیز توسط خبرگان تأیید شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPss24 و روش تحلیل عاملی اکتشافی به عنوان روش چند متغیره و هم وابسته استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که متغیرهای موجود در مؤلفه های هشت گانه شناسایی شده، حدود 79 درصد از تغییرات مربوط به موانع اثرگذار بر طراحی و اجرای برنامه های ارتقای بالندگی مدیران ارشد صنعت ارتباطات همراه را تشکیل می دهند که بیانگر تأثیرگذاری بالای آنها بوده و می توان گفت برنامه های مذکور در هر هشت مؤلفه به یک بازنگری اساسی نیاز دارد.

این پژوهش با استفاده از مدل کرک پاتریک به ارزیابی اثربخشی آموزشی دوره های تخصصی مدیریت پروژه که برای بهبود عملکرد مدیران فنی یکی از سازمان های نیروهای مسلح برگزار گردیده است می پردازد. تحقیق از حیث هدف، کاربردی و به لحاظ انجام کار از نوع پیمایشی است. جامعه آماری را کلیه مدیران فنی شرکت کننده در دوره (60 نفر) و 10 نفر از مدیران ارشد سازمان تشکیل می دهند. داده های موردنیاز به وسیله پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری گردیده است. برای ارزیابی سطوح رفتار و نتایج از مصاحبه های نیمه ساخت مند با مدیران و پرسشنامه های بسته-باز پاسخ کمک گرفته شده است. در بررسی روایی پرسشنامه ها از نظرات خبرگان سازمان و دانشگاه و برای بررسی پایایی نیز آلفای کرونباخ استفاده شده که مقدار آلفای به دست آمده پایایی مناسب پرسشنامه ها را نشان می دهد. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و با کمک نرم افزار SPSS₂₂ تجزیه وتحلیل شده اند. برای تحلیل داده های کیفی حاصل از مصاحبه نیمه ساخت مند و سؤالات بسته-باز پاسخ نیز از روش تحلیل محتوا با استفاده از تحلیل مقوله بندی استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که واکنش فراگیران به نحوه سازمان دهی و برگزاری دوره مدیریت پروژه مثبت بوده و رضایت آنان حاصل گردیده است. نتایج ارزیابی هر یک از سطوح یادگیری، رفتار و نتایج نیز نشان می دهد که ارتباط نزدیکی بین نتایج مورد انتظار با اهداف تعریف شده برقرار است که این مؤید اثربخشی دوره برگزار شده است.  

ارتقای توان دفاعی و تقویت امنیت و اقتدار کشور، همگام با پیشرفت فناوری، نیازمند آن است که کارکنان وزارت دفاع با عزمی جدی و تلاشی فراگیر، با علوم و فناوری های نوین که به دگرگونی در نوع جنگ ها و لزوم دفاع مؤثر منجر شده است آشنا شده و به عنوان عاملی راهبردی، توان پاسخگویی هوشمندانه به تهدیدات موجود و آتی را کسب نمایند. در این پژوهش به روش تبیینی-تحلیلی و با ابتناء به اندیشه های فرماندهی معظم کل قوا و مراجعه به پایگاه های معتبر اطلاعاتی و بهره گیری از منابع مستند کتابخانه ای، بر ضرورت آینده نگری در تربیت منابع انسانی کارآمد در نیروهای مسلح و بررسی رویکرد آینده پژوهی در توسعه منابع انسانی، که تأثیر مستقیمی در افزایش توان و قابلیت های ودجا در تأمین امنیت اجتماعی و حفاظت از منافع امنیت ملی دارد، پرداخته شد. بر مبنای بررسی های انجام شده نتیجه گیری شد که در اندیشه فرماندهی معظم کل قوا، تنها مسیر مطمئن جهت افزایش قابلیت های سازمانی، اتخاذ رویکرد پیش دستانه در مواجهه با تحولات محیطی است. بر این اساس، ودجا به عنوان سازمانی انسان محور، باید در کنشگری پیش دستانه و با پویش مستمر تحولات محیطی و فناوری های نوین دفاعی بر میزان یادگیری و توانایی های علمی و عملی کارکنان خود افزوده تا با پارادایم ها و بحران های جدیدی که امکان خدمت رسانی مناسب را دشوار می سازند مواجهه مؤثرتری داشته باشد.

این پژوهش باهدف شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر در اثربخشی آموزش های فنی و مهارتی دریکی از سازمان های نظامی و در سه سطح عوامل فردی، آموزشی و سازمانی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی است که به روش توصیفی-همبستگی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل 283 نفر از سرپرستان خطوط تولیدی سازمان موردمطالعه است که در سال 1397 تحت پوشش آموزش های فنی و مهارتی بوده اند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان-کرجسی،150 نفر تعیین گردیده و آزمودنی ها بر اساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته است که در طیف پنج گزینه ای لیکرت تنظیم شده است. برای آزمون پایایی پرسشنامه از آلفای کرون باخ بهره گرفته شده که مقدار آن 86/. است. برای روایی محتوایی هم از روش توافق متخصصان استفاده شده است. در تحلیل داده ها از آماره های توصیفی نظیر میانگین، نما، فراوانی، درصد، انحراف معیار و تحلیل عاملی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که عوامل فردی، آموزشی و سازمانی درمجموع، 69% از کل واریانس به دست آمده را تبیین کرده اند که بیانگر تأثیرگذاری بالای آن ها در اثربخش نمودن آموزش های فنی و مهارتی است.

این تحقیق به بررسی رابطه بین ابعاد مدل فرهنگ سازمانی دنیسون با میزان یادگیری سازمانی شرکت صنایع الکترونیک ایران (صاایران) می پردازد. تحقیق حاضر با توجه به هدف آن از نوع مطالعات کاربردی و از نظر روش گردآوری و تحلیل داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل 274 نفر از مدیران و مهندسان شرکت می باشند که با استفاده از جدول مورگان، تعداد 170 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، یک پرسشنامه 48 سؤالی بسته پاسخ است که در طیف پنج گزینه ای لیکرت تنظیم شده است. به منظور بررسی روایی، پرسشنامه در اختیار تعدادی از خبرگان صنعت و دانشگاه قرار گرفت و نظرات و پیشنهادات آنان در پرسشنامه اعمال گردید. برای بررسی پایایی نیز از فرمول آلفای کرانباخ استفاده شد که مقدار آلفای 968/. نشان دهنده پایایی مناسب پرسشنامه است. داده های به دست آمده از پرسشنامه با استفاده از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی و با کمک نرم افزار SPSSwin18 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که بین دو متغیر اصلی فرهنگ سازمانی و یادگیری سازمانی، 73/0 همبستگی وجود دارد. همچنین از نظر مدیران و مهندسان شرکت صاایران، بین هر چهار بُعد اصلی مدل فرهنگ سازمانی دنیسون با یادگیری سازمانی، به ترتیب 63/0 و 61/0 همبستگی و رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. وجود این رابطه بیانگر اهمیت فرهنگ توجه به تغییرات محیطی و توجه به یادگیری و نوآوری در فعالیت های مربوط به تولید، اشتراک و کاربرد دانش در شرکت صاایران می باشد.

پژوهش حاضر به بررسی اعتبار الگوی ارزشیابی سیپ در ارزیابی عملکرد مراکز آموزشی می پردازد. روش پژوهش، پیمایشی است. جامعه آماری را 90 نفر از مدیران وکارشناسان مراکز آموزشی شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران تشکیل می دهند که با بررسی جامعه آماری و مطابقت شرایط آنها با نیازهای تحقیق، تعداد60 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز تحقیق توسط پرسشنامه گرد آوری شده است. پایایی پرسشنامه به وسیله آلفای کرونباخ تعیین گردیده که ضریب 87/. سطح خوبی از پایایی را نشان می دهد. همچنین برای اطمینان از روایی محتوایی نیز از روش توافق متخصصان استفاده شده است. پس از جمع آوری اطلاعات مورد نظر، میزان اعتبار الگوی سیپ به وسیله تحلیل عاملی ارزیابی گردید و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از آزمون دوجمله ای، آزمون تأییدی فریدمن، آزمون همبستگی و آزمون t استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که ابعاد چهارگانه الگوی سیپ و معیارهای بیست گانه آن مورد قبول واقع شده و توانایی این الگو در ارزیابی عملکرد مراکز آموزشی تأیید گردیده است. همچنین بین ابعاد، معیارها و متغیرهای یاد شده رابطه معناداری نیز مشاهده گردید که حاکی از آن است که هر یک از متغیرهای آشکار به طرز معناداری متغیرهای پنهان مربوط را مورد سنجش قرار می دهد

پژوهش حاضر با هدف تحلیل عوامل مؤثر بر طراحی و اجرای برنامه های آموزش مهندسی شرکت توزین نیرو انجام شده است. این پژوهش از نوع تحلیلی است و جامعه آماری آن شامل 110 نفر از مهندسانی است که به طور مستقیم یا غیر مستقیم در طراحی و اجرای آموزش های مهندسی مشارکت داشته اند. ابزارگردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته است که برای احراز اطمینان از روایی محتوایی و صوری پرسشنامه از نظرات متخصصان بهره گرفته شد و پایایی آن نیز با ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است که میزان863/. نشانگر مناسب بودن آن برای تحقیق می باشد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شده اند. نتایج حاصل از تحلیل دیدگاه مهندسان نشان داد که شش عامل «تناسب نیازها با برنامه های کسب و کار»، «همسویی اهداف آموزشی با استراتژی سازمان»،«همگرایی محتوی آموزشی با نیازهای شغلی»،«بهره گیری از روش های نوین تدریس»،«مدیریت فرایند یادگیری» و«اعتبار بخشی برنامه های ارزشیابی» حدود84 % از کل واریانس به دست آمده را تبیین کرده اند که نشانگر نقش بالای آنهادر اثرگذاری بر طراحی و اجرای برنامه های آموزش مهندسی است.

اهداف: تأکید بر یادگیری مستمر کارکنان از راه های مناسب برای کسب مزیت رقابتی پایدار است. در وضعیت رقابتی و مبتنی بر میزان هزینه به فایده، یادگیری الکترونیکی بهترین گزینه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل فردی، شغلی، سازمانی و آموزشی و تعیین میزان تاثیرگذاری آنها بر یادگیری های الکترونیکی بود. روش ها: این پژوهش توصیفی- تحلیلی در کارکنان صنایع ارتباطی پایاگستر که طی سال های 90-1389 تحت پوشش آموزش های الکترونیکی قرار گرفتند انجام شد. 201 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده برای پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته 2بخشی استفاده شد. برای تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار SPSS 18 و روش تحلیلی عامل اکتشافی به عنوان روش تحلیل چندمتغیره و وابسته بهره گرفته شد. یافته ها: مهم ترین متغیر تاثیرگذار بر یادگیری های الکترونیکی از دیدگاه کارکنان، اعتقاد به آموزش مداوم و کم اهمیت ترین متغیر، ارایه گواهینامه آموزشی بود. حمایت مدیریت از آموزش الکترونیکی و کاربری آسان دوره ها دارای بیشترین بار عاملی (967/0) و توجه به ویژگی های سازمان و کارکنان در تدوین دوره ها دارای کمترین بار عاملی (504/0) بود. 4 عامل اصلی در مجموع 92/69% واریانس کل را تبیین کردند. نتیجه گیری: عوامل فردی، شغلی، سازمانی و آموزشی بر یادگیری الکترونیکی موثر است.

امروزه، یادگیری الکترونیکی به عنوان رویکردی نوین در مرحله رشد و تکامل قرار دارد و لذا، مطالعه عوامل مؤثر بر این گونه یادگیریها و نتایج برآمده از آنها می تواند بر ارتقای کیفیت فرایندهای یاددهی یادگیری بیفزاید. در این پژوهش تأثیر یادگیری الکترونیکی بر توسعه دانش و بهبود مهارتهای شغلی مهندسان شرکت مهندسی برق رسا نیرو  بررسی شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل 283 نفر از مهندسانی است که در سال 1389، حداقل 120 ساعت از آموزشهای حرفه ای خود را به شیوه مجازی و تحت شبکه دریافت کرده اند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 150 نفر تعیین شد و آزمودنیها بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه های تهیه شده در اختیار آنان قرار گرفت. پرسشنامه متشکل از 30 سؤال بسته پاسخ است که پایایی آن از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 87/. برآورد شده است که نشان می دهد از دقت مناسبی برخوردار است. یافته های پژوهش نشان داد که دوره های الکترونیکی اجرا شده در مؤلفه های توسعه دانش، بهبود مهارتهای شغلی و ایجاد شایستگیهای حرفه ای مهندسان کمتر از سطح متوسط بوده  و نتوانسته است اهداف مورد نظر را برآورده سازد.

هدف از این پژوهش بررسی کیفیت آموزشهای مهندسی در شرکت تهران بویلر بوده است. برای این کار ابتدا بر مبنای درک و استنباط فراگیران از کیفیت خدمات آموزشی و ارائه کنندگان این دسته از خدمات، مؤلفه های استاندارد یکی از روشهای اندازه گیری کیفیت خدمات (سروکوال)، مطابق با ویژگی خاص برنامه های آموزشی و وضعیت سازمان مورد بررسی، بومی و سپس، میزان درک فراگیران از کیفیت  خدمات آموزشی اندازه گیری شده است.  جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل مهندسانی است که در سالهای 1388-1384 تحت پوشش برنامه های آموزش مهندسی قرار داشته اند. از آنجا که مطالعه تمام افراد جامعه آماری ممکن نبود، با استفاده از روش نمونه گیری تعداد 245 نفر از آنها انتخاب شدند و پرسشنامه های تهیه شده در اختیار آنان قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین انتظارات مهندسان و عملکرد ارائه شده در ارتباط با هریک از ابعاد پنج گانه مورد مطالعه اختلاف معناداری وجود دارد که نشان دهنده نبود رضایت کامل از کیفیت برنامه های آموزشی است. 

 اغلب سازمانهای صنعتی برای تأمین نیازهای دانشی مهندسان خود دوره های فنی متعددی را برگزار کنند. از آنجا که اجرای این دوره ها متضمن سرمایه گذاری هنگفت و صرف زمان خدمتی نیروی انسانی فعال است، آگاهی از کیفیت آموزشهای اجرا شده و بازدهی حاصل از میزان اثربخش بودن آنها از مهم ترین انتظاراتی است که سازمان از نظام آموزش دارد. پاسخگویی به این انتظارات مستلزم شناسایی عوامل تأثیر گذار در برنامه ریزی و اجرای دوره ها نظیر استراتژی، اهداف و ساختار سازمانی مرکز آموزش، سازماندهی و مدیریت آن، استانداردهای آموزشی، کادر آموزشی، امکانات و تجهیزات در اختیار، فرایند یاد دهی یادگیری و ارزیابی میزان تأثیر هر یک از آنها در کمک به ایفای نقش آموزش در بهبود کیفیت محصول یا خدمات تولید شده سازمان است. در این مقاله با رویکرد به «مدیریت کیفیت جامع» به عنوان شناخته شده ترین مدل کیفی سازی، شیوه های بهبود کیفیت در برنامه های آموزش مهندسی بررسی شده است.

 شرط ماندگاری و پویایی سازمانهای صنعتی به میزان نوآور بودن آموزشهای آنها بستگی دارد. اگر چه این شرط، بدون مدیریت صحیح یادگیری، تضمینی به دست نمی دهد و حصول آن به فهم نوآوری در توانا ساختن سازمان برای دستیابی به سطوح بالاتر عملکرد و تجربه کردن راه حلهای متعدد در مواجهه با چالشهای رقابتی بستگی دارد، ولی بدون آن نیز قطعاً سازمان دانایی محور ایجاد نخواهد شد. در گذشته، این سؤال مطرح بود که نوآوری چگونه می تواند عملکرد را بهبود بخشد، در حالی که امروزه، با تکیه بر آموزش به عنوان منبع بالقوه مزیت رقابتی این سؤال مطرح است که چگونه توسل به نوآوری، سازمان را قادر می سازد که در دنیای متغیر کسب و کار به مزیت رقابتی بلند مدت نایل شود؟ در این مقاله با تمرکز بر نوآوری، فرایند مدیریت آن در نظام آموزشهای فنی و مهندسی مورد بررسی قرار گرفته است.

 توسعه صنعتی کشور تنها در گرو اخذ فناوری یا خرید تجهیزات نیست، بلکه این مهم مستلزم وجود یک سیستم هماهنگ شامل زنجیره ای از فرایندها چون استراتژی کلان دولت و بنگاههای بزرگ اقتصادی، سطح فناوری، روشهای مدیریت، استانداردها و مراکز تدوین آن، آموزش، پژوهش و ارتباط این عوامل با یکدیگر است. سؤال محوری مقاله این است که دانشگاهها ( نظام آموزش عالی) و صنایع در تحولات اقتصادی، اجتماعی کشور چه نقشی را بر عهده دارند؟ آیا نقش خود را به درستی ایفا می کنند و اساساً اینکه در همکاریهای فیمابین با چه مسائل و چالشهایی مواجه اند؟ نویسندگان در این مقاله با بهره گیری از تجربه های خویش، چالشهای موجود در همکاریهای دانشگاه و صنعت، نقش دانشگاه در قبال صنعت و کارکرد صنعت در قبال دانشگاه و وظایف دولت در برابر دانشگاه و صنعت را برررسی کرده اند. در پایان نیز براساس مطالب عنوان شده، پیشنهادهایی برای بهبود همکاریها ارائه شده است.

اینکه گفته شود اجرای هر آموزشی به نفع سازمان است، به نوعی نشانگر ضعف ارزیابی قلمداد می گردد. برنامه ها و فعالیت های آموزشی سازمان نه تنها می بایست بطور مستمر ارزیابی شوند و میزان اثربخشی آنها تعیین گردد بلکه این مهم باید بر مبنای رویکردها و روشهای علمی انجام پذیرد...

تعاریفی که از کلمه مدیریت وجود دارد نشان می‌دهد که ماهیت وجودی آن از کنار هم قرار گرفتن و ترکیب شدن چندین عامل بر مدار هدف یا اهدافی مشخص شکل می‌گیرد . به این معنا و با رویکردی استراتژیک می‌توان مدیریت آموزش را بر مبنای ارتباط بین ماموریت و استراتژی سازمان با نیازهای آموزشی نیروی کار حال و آینده تعریف نمود . این رویکرد به سازمان کمک می‌کند تا اطمینان یابد که آیا می‌تواند برنامه‌های کسب و کار آتی خود را در قالب هدفهای مالی ، تولیدی ، ترکیب فرآورده‌ها ، فن شناسیها و منابع مورد نیاز بخوبی تعریف و به مرحله اجرا درآورد ؟ ...

در حال حاضر استمرار در کیفیت آموزش تبدیل به یکی از مسایل مهم واحدهای آموزشی به ویژه در سازمانهای صنعتی گردیده است . اغلب واحدهای آموزشی ، صرف نظر از حجم سازمانی ، نوع فعالیتها و ساختار مربوطه ، در هدفهای اعلام شده خود ادعا دارند که درصدد رسیدن به بهترین کیفیتی هستند که از آنان انتظار می‌رود ، اما چگونه حصول این کیفیت را کنترل می‌کنند ؟ و تا چه حد برای حفظ کیفیت ، موفق هستند ؟ این مقاله بر آن است که با رویکرد تحلیلی نشان دهد چگونه می‌توان با استفاده از شاخصهای مناسب کیفیت آموزش را در سطح بهینه کنترل و حفظ نمود ؟...