مهرداد عنبریان

مهرداد عنبریان

مدرک تحصیلی: استاد بیومکانیک ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱ تا ۲۰ مورد از کل ۳۲ مورد.
۱.

Immediate effects of cold spray application on timing and activation pattern of the knee joint muscles during one-leg landing(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: Cooling Electromyography Lower Extremity performance task

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 561 تعداد دانلود : 780
Background : Cold sprays (CS) are widely used in sport competitions as an effective, simple, and high available treatment. Aim: The aim of present study was to investigate immediate and longtime effects of CS application onto the knee joint anterior-medial area of dominant leg on timing and activation pattern of selected muscles during one-leg landing. Materials and Methods: Thirty (15 control and 15 experimental) able-bodied male participated in this study. Electromyography activity of vastus medialis, rectus femoris, vastus lateralis, biceps femoris, semiendineus and medial gastrocnemius were recorded during one-leg landing tests (with dominant leg) for each of three conditions including before CS application (pre-test), immediately after (post-test 1), and 20 min later (post-test 2). To determine the effect of group and time on each dependent variable, three independent 2×2 multivariate repeated measures analyses of variance were performed (α < 0.05). Results : The results showed following trends rather than significant differences: the muscles in the experimental group had lower activity level and later onset immediately after CS application compared to before application, and they had higher activity level and sooner onset after 20 min from removing CScompared to immediate application. No significant interaction was found for normalized peak activation and time to peak activation ( P > 0.05). However, decrease in skin temperature after cold spray application was observed. Conclusion : These results show short-time cold application, which is so practical after many injuries for returning athletes to sport environment, may not predispose individuals to risk of re-injury or failed landing mechanism.
۲.

تاثیر 12 هفته تمرینات در آب در قسمت کم عمق و عمیق استخر بر تعادل و قدرت عضلات اندام تحتانی افراد سالمند(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: تمرینات در آب تعادل قدرت عضلات اندام تحتانی افراد سالمند

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 190 تعداد دانلود : 892
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات در آب در قسمت کم عمق و عمیق استخر بر تعادل و قدرت عضلات اندام تحتانی افراد سالمند می باشد. تعداد36 نفر سالمند مرد سالم در سه گروه 12 نفری به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. دو گروه تجربی تمرینات ورزش در آب در قسمت عمیق و کم عمق استخر را به مدت12 هفته (سه جلسه در هفته) انجام می دادند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون زمان ایستادن روی یک پا، برای ارزیابی تعادل پویا از تست Y و برای ارزیابی قدرت عضلات اندام تحتانی از دستگاه دینامومتر دستی استفاده شد. نتایج نشان داد که بعد از انجام تمرینات در قسمت کم عمق و عمیق استخر تعادل ایستای آزمودنی ها افزایش معنی دار یافت (03/0=p) اما در تعادل پویا بعد از انجام تمرینات در قسمت کم عمق و عمیق، تعادل پویای پای برتر در هر سه جهت افزایش اما تعادل پویای پای غیربرتر تنها در جهت قدامی افزایش یافت (01/0=p). از طرف دیگر نتایج نشان داد که بعد از انجام تمرینات در قسمت کم عمق تنها قدرت عضلات همسترینگ افزایش یافت در حالیکه بعد از انجام تمرینات در قسمت عمیق، قدرت در تمامی گروههای عضلانی به غیر از چرخش دهنده های داخلی و خارجی افزایش یافت (05/0< p). به نظر می رسد که انجام 12 هفته تمرینات در قسمت کم عمق و عمیق استخر بهبود معنی داری بر تعادل افراد سالمند دارد اما انجام تمرینات در قسمت عمیق، تاثیرگذاری بیشتری بر قدرت عضلات اندام تحتانی دارد.
۳.

فعالیت الکتریکی عضلات منتخب ساق پا هنگام استفاده از کفش مینیمالیست حین فرود تک پا(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: کفش مینیمالیست فرود الکترومیوگرافی فاز پیش فعالیت فاز اکسنتریک

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 136 تعداد دانلود : 494
امروزه کفش های سبک و مینیمال در انواع مختلف فعالیت های ورزشی به منظور قرارگیری در شرایطی نزدیک به موقعیت پابرهنه مورد استفاده ورزشکاران قرار گرفته است. اما تأثیر آن بر فعالیت الکتریکی عضلات پا به خوبی درک نشده است، از این رو، هدف این مطالعه بررسی فعالیت الکتریکی عضلات منتخب ساق پا هنگام استفاده از کفش مینیمالیست، کفش معمولی و پابرهنه حین فرود تک پا بود. 15 پسر سالم با میانگین سنی 64/2 ± 53/23 سال که سابقه هیچ نوع ناهنجاری نداشتند در این تحقیق شرکت کردند. متغیرهای الکترومیوگرافیکی عضلات درشت نئی قدامی، نازک نئی طویل، نازک نئی کوتاه، دوقلوی خارجی، دوقلوی داخلی و نعلی پای برتر آزمودنی ها در دو فاز پیش فعالیت و اکسنتریک مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل آماری داده ها، از روش آنوا با اندازه های تکراری در سطح معناداری 05/0= αاستفاده شد. نتایج نشان داد در هر دو فاز، فعالیت عضلات منتخب ناحیه ساق پای افراد حین حرکت فرود تک پا در وضعیت پابرهنه بیشتر از کفش مینیمالیست و در هنگام استفاده از کفش مینیمالیست بیشتر از کفش معمولی بود (05/0>p)؛ از آنجائیکه کفش مینیمالیست از نظر الگوهای فعال سازی عضلات حد وسط وضعیت های پابرهنه و کفش معمولی نشان داده شد، پیشنهاد می شود برای جلوگیری از بروز آسیب های ورزشی و همچنین تقویت عضلات ساق و پا در محیط هایی که امکان حرکت پابرهنه وجود ندارد از آن استفاده شود.
۴.

طراحی الگوی استعدادیابی ورزشکاران کاراته کار مبتنی بر الگوریتم های هوش مصنوعی(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: کاراته استعدادیابی شبکه عصبی آنتروپومتری بیومکانیک

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 442 تعداد دانلود : 509
باوجود اهمیت استعدادیابی برای رشته های ورزشی، مستندات مرتبط با استعدادیابی در کاراته بسیار اندک است. هدف از انجام این مطالعه طراحی الگوی استعدادیابی ورزشکاران کاراته کار مبتنی بر الگوریتم های هوش مصنوعی است. آزمودنی ها به صورت نمونه گیری در دسترس به دو گروه کاراته کاران نوجوان نخبه (19 نفر) و غیر کاراته کاران (20 نفر) تقسیم شدند. برخی متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی مبتنی بر پیشینه تحقیق انتخاب و اندازه گیری شد. از آزمون شاپیرو-ویلک برای تعیین نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد. برای کاهش حجم داده ها و تعیین مهم ترین متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی، روش آماری آنالیز مؤلفه های اصلی ( PCA ) به کاربرده شد. سپس در مدل سازی از الگوریتم شبکه های عصبی با سه لایه ورودی (10 نرون)، میانی (7 نرون) و خروجی (2 نرون) استفاده شد. نتایج نشان داد که مهم ترین متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی کاراته کاران نوجوان نخبه به ترتیب چربی زیرپوستی سینه ای، قد، پرش، تعادل ایستا، قدرت نسبی پنجه دست، محیط سینه، محیط مچ پا، چربی زیرپوستی شکم و طول ظاهری پا هستند. همچنین درصد طبقه بندی صحیح و حساسیت داده ها بالا و به ترتیب 87 ٪ و 85 ٪ بود. با توجه به یافته ها می توان از این الگوی پیشنهادی هوشمند برای استعدادیابی کاراته کاران در کنار سایر روش ها استفاده کرد.
۵.

آیا نوع کفش بر الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی حین پایین رفتن از پله اثرگذار است؟(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: کفش الکترومیوگرافی پائین رفتن از پله هم انقباضی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 250 تعداد دانلود : 335
هدف از این پژوهش بررسی اثر نوع کفش بر الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی حین پایین رفتن از پله بود. 15 دانشجوی پسر با دامنه سنی 20 تا 30 سال در این پژوهش شرکت کردند. اوج فعالیت عضلات و هم انقباضی عضلات منتخب اندازه گیری شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری استفاده شد. نتایج نشان دادند که در هر دو فاز پیش فعالیت و اکسنتریک عضلات درشت نی قدامی، دوقلوی داخلی و خارجی و عضله نعلی افزایش معناداری در اوج فعالیت عضلانی در وضعیت پابرهنه نسبت به کفش معمولی نشان دادند. در فاز پیش فعالیت، درهم انقباضی عضلات نازک نی کوتاه/دوقلوی داخلی بین کفش معمولی و کفش مینیمالیست تفاوت معناداری وجود دارد. در فاز اکسنتریک در هم انقباضی عضلات درشت نی قدامی/نازک نی طویل بین کفش معمولی و وضعیت پابرهنه تفاوت معناداری وجود دارد. به نظر می رسد نوع کفش بر اوج فعالیت عضلات و هم انقباضی عضلات آگونیست و آنتاگونیست مفصل مچ پا اثرگذار است.
۶.

اثر میزان سفتی کفی بر الگوی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب اندام تحتانی حین دویدن روی تردمیل(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: دویدن کفی الکترومیوگرافی سفتی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 49 تعداد دانلود : 408
هدف این مطالعه تعیین اثر فوری سه نوع کفی روی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب اندام تحتانی حین دویدن روی تردمیل بود. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، درشت نئی قدامی و دوقلوی خارجی 14 مرد ورزشکار در وضعیت های بدون کفی، کفی نرم، نیمه سخت و سخت حین دویدن روی تردمیل ثبت شد. فعالیت عضله راست رانی در فاز بارگذاری در وضعیت کفی نرم کمتر از وضعیت های دیگر بود. در فاز پیش نوسان/نوسان اولیه، در فعالیت عضله راست رانی بین وضعیت های کفی نرم/بدون کفی و نرم/نیمه سخت و همچنین در فعالیت عضله دوسررانی بین وضعیت های کفی نیمه سخت/ بدون کفی و نیمه سخت/سخت تفاوت وجود داشت. در فاز نوسان میانی، فعالیت عضلات راست رانی و ساقی قدامی در وضعیت بدون کفی/کفی نیمه سخت و عضله دوقلو در وضعیت بدون کفی با وضعیت های دیگر تفاوت داشت. فعالیت عضله دوسررانی در فاز پیش فعالیت نیز در وضعیت بدون کفی با وضعیت کفی نیمه سخت تفاوت داشت. فعالیت عضلات پهن خارجی و دوقلوی خارجی در وضعیت کفی نرم کمتر از کفی نیمه سخت بود. به نظر می رسد که شدت و الگوی انقباض عضلات حین دویدن با استفاده از کفی با میزان سفتی متفاوت، دچار تغییر شده که می تواند در انتخاب کفی با سطح سفتی مناسب با توجه به اهداف کلینیکی و تمرینی مفید باشد .
۷.

A Prophylactic Effect of PNF Stretching on Mechanical Parameters of Deep Jump following Exercise-Induced Muscle Damage

کلید واژه ها: Proprioceptive neuromuscular facilitation (PNF) Deep jump Plyometric Exercise-induced muscle damage

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 998 تعداد دانلود : 578
Purpose:  Prophylactic effect of PNF stretching is performed with an expectation to reduce the risk of eccentric exercise-induced muscle damage and enhance drop jump performance.The purpose of this study was to examine the effects of proprioceptive neuromuscular facilitation stretching combined with plyometric training on deep jump in non-athlete male students. Method: The study design was a single blinded, randomized, concurrent parallel trial. Forty-two non-athlete male students were volunteered to participate in this study. Participants were assigned into plyometric (n=21) and plyometric & PNF (n=21) groups. Maximum and minimum vertical displacements, flight time, joint power, maximum landing force, peak take off instantaneous velocity were measured at baseline and 48 hours following the plyometric exercise protocol. A Vicon (200 Hz) motion analysis system with six T-Series cameras and two Kistler force plates (1000 HZ) were used to record kinematic and kinetic data, respectively. A two-way repeatedmeasure ANOVA (group x DOMS) was used to analyze data. Results: There was a significant difference between the pretest and the posttest scores in the intervention group for maximum vertical displacement (p=0.028), flight time (p=0.042), and Power average (p=0.026). Conclusions: This prophylactic treatment on mechanical parameters of deep jump during timing was useful. Eventually, results suggest that preventative treatments can have a significant effect on maintenance functional parameters or even helping to slow exercise-induced muscle damage for alleviating its symptoms.
۸.

تأثیر سه نوع بریس مچ پا بر پایداری دینامیک موضعی حین دویدن افراد مبتلا به ناپایداری مچ پا(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: اسپرین مچ پا حمایت کننده خارجی حداکثر نمای لیاپانوف ناپایداری مزمن مچ پا

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 134 تعداد دانلود : 735
هدف این مطالعه، تعیین اثر سه نوع بریس مختلف بر پایداری دینامیک موضعی با استفاده از حداکثر نمای لیاپانوف حین دویدن در افراد مبتلا به ناپایداری مچ پا بود. 12 آزمودنی مبتلا به ناپایداری مچ پا در گروه آسیب دیده و 12 آزمودنی سالمدر این مطالعه شرکت کردند. گروه آسیب دیده، روی تردمیل 70 گام با بریس سخت، نیمه سخت، نرم و بدون بریس دویدند. گروه سالم، تنها در وضعیت بدون بریس آزمون دویدن را انجام دادند. حداکثر نمای لیاپانوف با استفاده از داده های کینماتیک محاسبه شد. نتایج نشان داد حداکثر نمای لیاپانوف کوتاه دوره در دویدن با بریس نیمه سخت در گروه آسیب دیده به طور معناداری با سایر وضعیت های بریس مچ پا متفاوت است، اما دویدن با بریس نیمه سخت تفاوت معناداری در حداکثر نمای لیاپانوف کوتاه دوره گروه آسیب دیده در مقایسه با گروه سالم ایجاد نکرد. با توجه به این نتایج، به نظر می رسد دویدن با بریس نیمه سخت توانسته است وضعیتی نزدیک به دویدن گروه سالم فراهم کند.
۹.

تأثیر ویبراسیون کل بدن بر مقاومت مکانیکی استخوان ران و درشت نی رت اوراکتومی(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: استحکام استخوان ویبراسیون کل بدن رت

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 794 تعداد دانلود : 862
هدف این پژوهش، تعیین تأثیر ویبراسیون با دامنه مختلف و فرکانس ثابت بر روی استخوان ران و درشت نی رت اوراکتومی بود . 23 سر رت اوراکتومی در دو گروه تمرینی ویبراسیون با دامنه پایین (تعداد= نُه) و دامنه بالا   (تعداد= نُه) و گروه شم ( تعداد= پنج ) تقسیم شدند. شش سر رت سالم بدون جراحی نیز در گروه کنترل جای گرفتند . گروه های تمرینی به مد ت هشت هفته روی دستگاه ویبراسیون با زمان پیش رونده سه تا پنج دقیقه تناوب دو تا هفت بار تکرار و زمان استراح ت یک دقیقه قرار داده شدند. شاخص های مقاومت مکانیکی سفتی ، استرس، انرژی جذب شده و درصد جابه جایی استخوان ران و درشت نی، با آزمون خمش سه نقطه ای پس از اتمام پروتکل ویبراسیون کل بدن ارزیابی شدند. شاخص مکانیکی سختی استخوان بین گروه تمرینی دامنه بالا ( HA ) ) 024/0 (P= و گروه تمرینی دامنه پایین ( LA ) (006 /0 (P= در مقایسه با گروه شم در استخوان ران و درشت نی افزایش معناداری را نشان داد. شاخص استرس بین گروه تمرینی HA   ) 0 00 /0 (P= و گروه تمرینی ) LA 0 01 /0 (P= نسبت به گروه شم، در استخوان درشت نی افزایش معناداری را نشان داد. شاخص انرژی جذب شده فقط در گروه تمرینی ) LA 0 06 /0 (P= با گروه شم در استخوان درشت نی افزایش معناداری را نشان داد. افزایش معناداری بین گروه کنترل نسبت به گروه شم، در شاخص های ذکرشده نیز مشاهده شد ) 0 11 /0 P= 0 00 /0 P= ، 0 14 /0 (P= . یافته های این پژوهش نشان داد که ویبراسیون با دامنه پایین اثر بیشتری بر افزایش مقاومت مکانیکی استخوان داشته است؛ . همچنین، پاسخ ارتعاشات مکانیکی بر پارامترهای مکانیکی استخوان درشت نی بیشتر بوده است و ارتعاشات کل بدن توانسته است مقاومت مکانیکی استخوان را در شرایط اوراکتومی به سطح استخوان سالم نزدیک کند.
۱۰.

مقایسه تاثیر زاویه ابداکشن شانه، برتر و غیربرتر بودن دست و اعمال بار خارجی بر نسبت هم انقباضی عضلات شانه ورزشکاران پرتاب از بالای سر و افراد غیر ورزشکار(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: هم انقباضی بار خارجی دست برتر

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 312 تعداد دانلود : 938
هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر زاویه ابداکشن شانه، برتر و غیربرتر بودن دست و اعمال بار خارجی بر نسبت هم انقباضی عضلات شانه ورزشکاران پرتاب از بالای سر و افراد غیرورزشکار هم زمان با ابداکشن بازو در سطح کتف بود. 10 نفر شناگر، 10 نفر بازیکن هندبال، 10 نفر بازیکن تنیس و 10 نفر غیرورزشکار داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات شانه (دلتوئید میانی و قدامی، ذوزنقه فوقانی، میانی و تحتانی، تحت خاری، پشتی بزرگ و دندانه ای قدامی) در وضعیت دینامیکی و استاتیکی ابداکشن بازو در سه زاویه (0-45 درجه به مدت یک ثانیه و نگه داری آن به مدت سه ثانیه، 90-0 درجه به مدت دو ثانیه و نگه داری آن به مدت سه ثانیه ، 135-0 درجه به مدت سه ثانیه و نگه داری آن به مدت سه ثانیه) در شانه برتر و غیربرتر در شرایط اعمال بار خارجی و بدون اعمال بار ثبت گردید. نسبت هم انقباضی عضلات در دو گروه مقایسه شد. نتایج مطالعه نشان داد که بار خارجی، غالب بودن دست و زاویه ابداکشن بازو بر نسبت هم انقباضی عضلات مجموعه شانه در ابداکشن بازو (ابداکشن دینامیک) و نگه داری آن (ابداکشن ایستا) در سطح کتف تأثیرگذار است و در نسبت هم انقباضی عضلات مجموعه شانه در ابداکشن بازو و نگه داری آن در سطح کتف میان گروه های مختلف تحقیق تفاوت معنی داری دارد ( p ≤ 0/05 ). تفاوت در نسبت هم انقباضی عضلات شانه در میان ورزشکاران و در مقایسه ورزشکاران با غیرورزشکاران در زوایای مختلف ابداکشن بازو ممکن است به دلیل ماهیت هر رشته ورزشی و سازگاری ورزشکاران با تمرینات و استفاده زیاد از اندام فوقانی در اجرای مهارت ورزشی باشد.
۱۱.

تأثیر خستگی ناشی از دوچرخه سواری بر تغییرات مرکز فشار و توزیع فشار کف پایی در حین دویدن سه گانه کاران مبتدی(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: سه گانه خستگی دوچرخه سواری دویدن توزیع فشار کف پایی مرکز فشار پا

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی بیومکانیک ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی بیومکانیک ورزشی عملکرد ورزشی
تعداد بازدید : 324 تعداد دانلود : 740
موفقیت در رشته ورزش سه گانه تابستانی به کارایی بهینه دویدن بدون ایجاد اختلال ناشی از دوچرخه سواری بستگی دارد. تغییر الگوی دویدن می تواند باعث بروز آسیب در اندام تحتانی به ویژه در مچ و کف پا گردد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر خستگی ناشی از دوچرخه سواری بر تغییرات مرکز فشار و توزیع فشار کف پایی حین دویدن در ورزشکاران سه گانه کار مبتدی بود. بدین منظور 12 سه گانه کار مبتدی (با میانگین سنی 14/2 ± 76/23 سال؛ وزن 54/2 ± 45/78 کیلوگرم؛ قد 32/2 ± 82/179 سانتی متر) به صورت در دسترس انتخاب شدند و در این پژوهش شبه تجربی شرکت کردند. برای ایجاد خستگی از یک پروتکل 12 مرحله ای دوچرخه سواری بر روی دستگاه کارسنج استفاده شد و میزان انحرافات مرکز فشار و توزیع فشار کف پایی به وسیله دستگاه فوت اسکن، قبل و بعد از پروتکل خستگی در فازهای مختلف دویدن اندازه گیری گردید. نتایج نشان می دهد که حداکثر فشار واردشده در نواحی داخلی پاشنه (0.029= P )، ناحیه استخوان کف پایی اول (0.001= P )، ناحیه استخوان کف پایی دوم (0.001= P )، ناحیه استخوان کف پایی سوم ( P=0.01 ) و ناحیه استخوان کف پایی چهارم ( P=0.017 ) به صورت معناداری افزایش یافته است؛ اما ناحیه میانی پا کاهش را نشان می دهد ( P=0.045 ). شایان ذکر است که پس از خستگی در مرحله تماس، سوپینیشن پا به طور معنا داری کاهش یافته است (P=0.02 )؛ اما در مرحله میانی استقرار، پرونیشن به صورت معناداری افزایش پیدا کرده است (P=0.04) . بر اساس این یافته ها می توان گفت که خستگی ناشی از دوچرخه سواری باعث افزایش فشارهای کف پایی و تغییر در انحرافات مرکز فشار می شود و این عوامل می توانند باعث ایجاد درد و آسیب دیدگی های اندام تحتانی گردند؛ ازاین رو، پیشنهاد می شود سه گانه کاران مبتدی عضلات اینورتور خود؛ به ویژه عضله درشت نی قدامی را تقویت نمایند.
۱۲.

مقایسه فعالیت ماهیچه نگاری عضلات پشتی بزرگ و ذوزنقه در دو روش تمرین قدرتی(مقاله علمی وزارت علوم)

تعداد بازدید : 178 تعداد دانلود : 704
زمینه و هدف: تقویت عضلات ناحیه پشت از جمله عضله پشتی بزرگ و ذوزنقه جزء اصلی برنامه های تمرینات قدرتی را تشکیل می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه فعالیت ماهیچه نگاری عضلات پشتی بزرگ و ذوزنقه در دو نوع مختلف از تمرینات قدرتی بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 12 مرد (سن: 3/19±23/4 سال، وزن بدن: 2/84±78/5 کیلوگرم، قد: 4/28± 179/8 سانتی متر) که با اجرای تمرینات قدرتی و کار با وزنه آشنایی داشتند، شرکت کردند. فعالیت ماهیچه نگاری سطحی عضلات پشتی بزرگ و ذوزنقه فوقانی، میانی و تحتانی حین اجرای تمرینات کشش به پایین لت و پارویی سیم کش در سه وضعیت (دست ها باز، موازی و نزدیک به یکدیگر) ثبت شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شدند (0/05>p). یافته ها: عضله پشتی بزرگ در حرکت کشش به پائین لت و در وضعیت دست ها باز، بیشترین فعالیت را نشان داد (0/003=p). همچنین هر سه بخش عضله ذوزنقه در حرکت پارویی سیم کش در هر سه وضعیت دست ها فعالیت بیشتری نسبت به حرکت کشش به پائین لت داشت (0/001=p، p=0/01 ،p=0/001). نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که برای تقویت عضله پشتی بزرگ حرکت کشش به پائین لت در حالت دست ها باز موثر است. در حالی که برای تقویت عضله ذوزنقه، حرکت پارویی سیم کش اثر بخشی تمرین را افزایش خواهد داد.
۱۳.

تأثیر حمل کوله پشتی با بارهای مختلف بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان همدان(مقاله علمی وزارت علوم)

تعداد بازدید : 544 تعداد دانلود : 165
زمینه و هدف: کوله پشتی یکی از ابزارهای شایع و محبوب در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان محسوب می شود. بدین سبب هدف از این مطالعه، تعیین اثر حمل کوله پشتی با بارهای مختلف، بر پارامترهای کینماتیکی را ه رفتن دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش تحقیق: 15 دانش آموز با میانگین سنی 0/61± 9/6 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. هریک از آزمودنی ها کوله پشتی هایی با بارهای 0، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن در حال راه رفتن بر روی نوارگردان با سرعت 1/1 متر بر ثانیه به مدت 20 دقیقه حمل کردند. راه رفتن آزمودنی ها توسط دوربین دیجیتالی ثبت شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلم های گرفته شده با نرم افزار دارت فیش انجام گرفت. داده ها با ANOVA با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند (0/05>p). یافته ها: نتایج نشان داد افزایش بار کوله پشتی موجب افزایش معنی داری در زاویه خم شدن زانو برای شرایط 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p)، افزایش معنی داری در باز شدن مچ پا برای شرایط 15 درصد (0/03=p) و 20 درصد (0/04=p) و افزایش معنی داری در فاصله یک طول قدم برای شرایط 20 درصد (0/02=p) می شود. همچنین افزایش بار باعث کاهش معنی داری در زاویه خم شدن مچ پا برای شرایط 10 درصد (0/01=p)، 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p) و کاهش معنی دار تواتر قدم در شرایط 20 درصد (0/03=p) می شود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد که حمل کوله پشتی معادل 10 تا 15 درصد وزن بدن برای دانش آموزان مقطع ابتدایی مناسب باشد.
۱۴.

اثر خستگی ناشی از دویدن بر فعالیت برخی از عضلات اندام تحتانی در مرحله اتکاء(مقاله علمی وزارت علوم)

تعداد بازدید : 330 تعداد دانلود : 124
زمینه و هدف: خستگی ناشی از دویدن با تغییراتی در مکانیک دویدن همراه است. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر خستگی ناشی از دویدن روی فعالیت برخی از عضلات اندام تحتانی در مرحله اتکای دویدن بود. روش تحقیق: تعداد 20 نفر دونده مرد در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها قبل و پس از اجرای پروتکل خستگی، 6 بار مسیر 14 متری را دویدند. فعالیت الکترومیوگرافی سطحی عضلات درشت نئی قدامی، دوقلوی داخلی، دوقلوی خارجی، نعلی، پهن خارجی و دوسررانی آزمودنی ها قبل و پس از اجرای پروتکل خستگی ثبت شد. درصد فعالیت عضلات، شاخص هم انقباضی و زمان رسیدن به حداکثر فعالیت عضلات، در مرحله اتکاء دویدن ارزیابی شدند.  داده ها با استفاده از آزمون t وابسته در سطح معنی داری 0/05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: پس از خستگی در مرحله جذب، فعالیت عضلات دوقلوی داخلی (0/02=p) و دو سررانی (0/02=p) و شاخص هم انقباضی بین عضلات پهن خارجی و دوسر رانی (0/02=p)، پهن خارجی و دوقلوی خارجی (0/001=p) و درشت نئی قدامی و دوقلوی داخلی (0/01=p)؛ کاهش پیدا کرد. در مرحله تولید پس از خستگی، فعالیت عضله درشت نئی قدامی کاهش (0/001=p) و فعالیت عضله دوقلوی داخلی (0/01=p) افزایش پیدا کرد. در این مرحله، هم انقباضی عضلات درشت نئی قدامی و دوقلوی داخلی (0/0001=p) و درشت نئی قدامی و نعلی (0/005=p) پس از خستگی کاهش یافت. در مرحله پیش فعالیت، خستگی باعث افزایش فعالیت عضلات درشت نئی قدامی (0/01=p) و دوسر رانی (0/001=p) شد. هم چنین خستگی باعث افزایش زمان رسیدن به حداکثر فعالیت عضلات دو سررانی، دوقلوی داخلی و دوقلوی خارجی گردید (0/001=p). نتیجه گیری: خستگی سبب ایجاد تغییراتی در مکانیزم زمان بندی عضلانی هنگام دویدن شد که احتمالاً نتیجه تلاش سیستم عصبی بدن برای کاهش خطر ابتلاء به آسیب های وارد بر بدن است. از این رو، توجه به زمان بندی حداکثر فعالیت عضلات در دوندگان مبتدی به منظور پیشگیری از آسیب، پیشنهاد می شود.
۱۵.

مقایسه اثر دو روش رکاب زدن بر شاخص خستگی و فعالیت عضلات اندام تحتانی دوچرخه سواران جاده(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: الکترومیوگرافی دوچرخه سواری خستگی تکنیک رکاب زدن

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی عصبی ـ عضلانی
  3. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی فیزیولوژی ورزشی کاربردی
تعداد بازدید : 981 تعداد دانلود : 755
هدف این مطالعه مقایسه اثر دو روش رکابزدن بر شاخص خستگی و فعالیت عضلات اندام تحتانی دوچرخهسواران جاده بود. هشت دوچرخهسوار جاده در دو جلسه مجزا با فاصله یکهفته در آزمایشگاه حاضر شدند. در یک جلسه با روش فقط فشار و در جلسه دیگر با روش فشار-کشش رکاب زدند. فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات راسترانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، نیموتری، دوقلوی خارجی، دوقلوی داخلی و درشتنی قدامی ثبت شد. هر نوبت آزمایش تا حد واماندگی و براساس پروتکل ازپیشتعیینشده انجام شد. بین فازهای فشار و استراحت حین دو روش رکابزدن در فعالیت عضلات اختلاف معنادار بود، اما در روش فقط فشار فعالیت عضلات بهطور معناداری بیشتر بود. همچنین دوچرخهسواران با روش کشش- فشار دیرتر به واماندگی رسیدند. باتوجه به نتایج این مطالعه، روش رکابزدن کشش- فشار باعث فعالیت کمتر عضلات و به تبع آن باعث افزایش کارایی میشود. به دوچرخهسواران جاده پیشنهاد میشود که از روش کشش- فشار برای رکاب زنی استفاده کنند
۱۶.

تاثیر تغییرات ارتفاع پاشنه پا روی فعالیت عضلات منتخب و زاویه مفاصل در حرکت اسکات(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: الکترومیوگرافی اسکات ارتفاع پاشنه دامنه حرکتی مفصل

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی بیومکانیک ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی بیومکانیک ورزشی عملکرد ورزشی
تعداد بازدید : 184 تعداد دانلود : 410
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تغییر ارتفاع پاشنه پا روی فعالیت عضلات منتخب (با تاکید بر پدیده هم انقباضی) و زاویه مفاصل در حرکت اسکات بود. دامنه حرکتی مفاصل و فعالیت عضلات دوقلو داخلی، درشت نئی قدامی، راست رانی، پهن داخلی، پهن خارجی، دو سر رانی، نیم وتری و باز کننده ستون فقرات 10 مرد فعال حین اجرای حرکت اسکات در چهار وضعیت ۰، ۲، ۳ و ۵ سانتی متری ارتفاع پاشنه پا جمع آوری شد. کاهش معناداری در فعالیت عضله درشت نئی قدامی با افزایش ارتفاع پاشنه مشاهده، در حالیکه میزان فعالیت سایر عضلات با تغییر ارتفاع پاشنه معنادار نبود. همچنین کاهش در هم انقباضی عمومی عضلات مفصل مچ پا در ارتفاع ۳ سانتی متری مشاهده شد که می تواند نشانه ای از کاهش فشار بر مفصل مچ پا در این وضعیت باشد. بنابراین، قرار گرفتن پاشنه پا در ارتفاع ۳ سانتی متری برای اجرای حرکت اسکات با اهداف توانبخشی و بدنسازی توصیه می شود، .
۱۷.

اثر شدت اجرای یک نوبت نیم اسکوات پویا بر عملکرد و فعالیت الکتریکی عضلانی در جریان پرش عمودی پسران نوجوان ورزشکار(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: شدت پرش عمودی فعالیت الکتریکی عضله نوجوانان ورزشکار نیرومندسازی پس فعالی

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی فیزیولوژی ورزشی کاربردی
تعداد بازدید : 732 تعداد دانلود : 189
هدف از این پژوهش تعیین اثر شدت اجرای یک نوبت نیم اسکوات پویا بر عملکرد و فعالیت الکتریکی عضلانی در جریان پرش عمودی نوجوانان ورزشکار بود. آزمودنی های این پژوهش 12 پسر نوجوان ورزشکار بودند که در سه روز متفاوت به طور تصادفی یکی از سه پروتکل گرم کردن (کنترل)، گرم کردن و اجرای یک نوبت 2 تکراری نیم اسکوات پویای با شدت کم (40 درصد 1RM)، گرم کردن و اجرای یک نوبت 1 تکراری نیم اسکوات پویای با شدت زیاد (80 درصد 1RM) را انجام دادند. پس از گذشت 4 دقیقه از اجرای هر پروتکل، از آزمودنی ها آزمون پرش عمودی به عمل آمد و فعالیت الکترومایوگرافی گروه های عضلانی چهارسر و همسترینگ در مرحله درون گرای پرش به ثبت رسید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. نتایج نشان داد که ارتفاع پرش و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسر پس از پروتکل با شدت کم نسبت به پروتکل کنترل به طور معناداری افزایش یافت (05/0P≤). درحالی که تفاوت معنادار آماری بین اندازه گیری های تکراری در فعالیت الکترومایوگرافی گروه عضلانی همسترینگ یافت نشد (05/0P>). بنابراین از طریق گرم کردن ویژه شامل نیم اسکوات با شدت های کم نسبت به گرم کردن معمول می توان عملکرد پرش عمودی متعاقب را در نوجوانان ورزشکار بهبود بخشید که به نظر می رسد با تغییرات نورولوژیکی و درون عضلانی همراه باشد.
۱۸.

نقش بلوغ بیولوژیک در برآورد چربی تام بدن دختران نوجوان 12 تا 16 ساله شهر همدان: اعتبارسنجی معادلات لگاریتمی دیورنین- راهامان و خطی اسلاتر(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: مدل های پیشگوی لگاریتمی و خطی ضخامت چربی بدن بالیدگی دختران

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی بیوشیمی و متابولیسم ورزشی
  3. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی فیزیولوژی ورزشی کاربردی
تعداد بازدید : 595 تعداد دانلود : 680
اعتباریابی مدلهای پیشگگوی دردگد بربی بدن د ختران نوجوان ایرانی با توجه به وضگییت بالیدگی در سنج خطر فاکتورهای آنتروپومتریک مفید خواهد بود. هدف این پژوه ارزیابی دگتت باار مدل پیشگگوی راید دردگد بربی بدن دختران نوجوان شگار همدان بوده اسگت . نسبت بربی بدن 622 دختر )66/25±1/ 62 ( و دردد بربی تام ) 12 /63±3/ 55 (، شاخص جرم بدن )کیلوگرم بر مترمربع 2 /26±21/ نوجوان 26 تا 22 ساله با میانگینهای وزن )کیلوگرم 21 بوسگیله روش مرجع ) تتلیل بیوالکتریک ایمپدانس( و اندازهگیری ضگاامت بربی زیر جلدی با اسگتفاده از مدل های پیشگگوی دیورنین، وسگتریت ، اسلاتر و دیونبرگ اندازهگیری شگد . بین برآورد نسگبت بر بی بدن به روش های ضگاامت بربی زیر جلدی باارگانه در وضییت با و بدون مداخله بلوغ بیولوژیک با روش مرجع همبسگتگی میناداری اادل شد. اما بیشترین دامنه همبستگی در وضییت با و بدون مداخله بالیدگی در مدل لگاریتمی دیورنین-راهامان مشاهده بهنظر میرسگد برای سنج مددماتی ترکی بدن دختران، کاربست مدل لگاریتمی دیورنین -راهامان، بهویژه درکنار ند .)R=1/166-1/ و 621 p> شگد ) 112 اثرگذار بلوغ، کارآمدتر جلوه میکند. این نکته شاید از جنبه عملکرد ورزشی برای مربیان ورزش نوجوانان یا در پرتو مطالیات پیمایشی و همهگیرشناسی برای سازمانهای باداشتی راهگشا باشد
۱۹.

اثر خستگی موضعی عضلات چهارسر رانی بر فعالیت الکترومایوگرافی برخی عضلات اطراف زانو در مرحلة استانس راه رفتن(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: راه رفتن خستگی الکترومایوگرافی چهارسر ران استانس

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی بیومکانیک ورزشی عملکرد ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی حرکات اصلاحی
تعداد بازدید : 951 تعداد دانلود : 538
هدف این پژوهش، تعیین تأثیر خستگی موضعی عضلات چهارسر ران بر پارامترهای الکترومایوگرافی مرحلة استانس راه رفتن بود. به این منظور 12 مرد فعال (سن 27/2±5/24 سال، وزن 61/4±8/75 کیلوگرم، قد 46/6±6/178 سانتی متر) انتخاب شدند. برای ایجاد خستگی عضلات چهارسر ران از دستگاه Leg extension با بار 50 درصد یک تکرار بیشینه استفاده شد. فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، نیم وتری، دوقلوی داخلی و درشت نیی قدامی هنگام راه رفتن قبل و بعد از اجرای پروتکل خستگی ثبت شد. از روش آماری t همبسته برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد بعد از خستگی موضعی، فعالیت عضلات مورد بررسی در مرحلة استانس راه رفتن کاهش یافته است. از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که خستگی عضلات چهارسر ران با کاهش فعالیت دیگر عضلات و به ویژه همسترینگ همراه است که ممکن است سبب کاهش ثبات مفصل زانو در مرحلة استانس راه رفتن و در نتیجه احتمال آسیب دیدگی مفصل زانو شود.
۲۰.

اثر هشت هفته تمرین اصلاحی بر الگوی توزیع فشار کف پایی نوجوانان دچار زانوی پرانتزی حین راه رفتن(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: نوجوانان راه رفتن زانوی پرانتزی تمرینات اصلاحی فشار کف پایی

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی حرکات اصلاحی
تعداد بازدید : 104 تعداد دانلود : 839
هدف این تحقیق تعیین اثر هشت هفته تمرین اصلاحی بر الگوی توزیع فشار کف پایی نوجوانان دچار زانوی پرانتزی بود. ۱۲ پسر ۱۳ تا ۱۷ ساله دچار دفورمیتی زانوی پرانتزی به عنوان گروه تجربی و ۱۲ نفر بدون دفورمیتی به عنوان گروه شاهد در این تحقیق شرکت کردند. از دستگاه اندازه گیری فشار کف پایی برای اندازه گیری پارامترهای کف پایی حین فاز استانس راه رفتن استفاده شد. گروه دچار زانوی پرانتزی هشت هفته تمرین اصلاحی انجام دادند. در ابتدا و انتهای دوره پیش آزمون و پس آزمون گرفته شد. اطلاعات جمع آوری شده گروه ها از طریق روش های آماری t مستقل و همبسته در سطح معناداری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شد. نتایج پیش آزمون نشان داد که افراد دچار زانوی پرانتزی در ناحیه انگشتان دوم تا پنجم، حداکثر فشار بیشتری را نسبت به افراد گروه شاهد تجربه می کنند (۰۱۸/۰=P). مرکز فشار پا در جهت جانب داخلی-خارجی این افراد در زیر فاز تماس پاشنه با زمین بیشتر سوپی نیت است (۰۴۹/۰=P). تمرینات اصلاحی موجب کاهش حداکثر فشار در ناحیه انگشتان دوم تا پنجم در گروه تجربی شد (۰۲۲/۰=P)، اما تغییر معناداری در مقادیر مرکز فشار پا در جهت جانب داخلی-خارجی مشاهده نشد (۰۵/۰˃P). با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که حرکات اصلاحی موجب بهبود الگوی توزیع فشار افراد دچار زانوی پرانتزی و بهبود الگوی راه رفتن می شود.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان