الهام مظاهری

ظهور شبکه های اجتماعی یکی از مهمترین رویدادها در دهه های اخیر بوده است. یکی از مسائل مطرح دراین شبکه ها، مسئله اعتماد است. هدف این مقاله بررسی تأثیر امنیت، اعتماد و حریم خصوصی در رابطه با اشتراک گذاری اطلاعات در شبکه های اجتماعی موبایل می باشد. این مطالعه همچنین شرح می دهد که چگونه جنسیت کاربران تأثیر امنیت و حریم خصوصی بر اعتماد را تعدیل می کند. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است. در این پژوهش، داده های 190 کاربر شبکه اجتماعی از طریق پرسشنامه طراحی شده در ربات تلگرام گردآوری شده و با استفاده از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین جهت سنجش روایی، روایی همگرا و روایی واگرا و به منظور برازش پایایی، آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد استفاده قرار گرفته است. تحلیل یافته های این مطالعه نشان می دهد که امنیت و حریم خصوصی بر اعتماد کاربران تأثیر مستقیم دارد. این یافته ها همچنین نشان می دهد که امنیت ادراک شده به عنوان متغیر میانجی بین حریم خصوصی و اعتماد عمل می کند. نتایج نشان می دهد که اعتماد بر رفتار به اشتراک گذاری اطلاعات تأثیر قابل توجهی دارد و تأثیر حریم خصوصی و امنیت بر اعتماد برای مردان قوی تر است، به علاوه تأثیر اعتماد بر تمایل به دادن اطلاعات بیشتر از تمایل به گرفتن اطلاعات است. در این پژوهش، تأثیر قابل ملاحظه ای بین تمایل به گرفتن اطلاعات و اشتراک گذاری اطلاعات مشاهده نشد.

امروزه در عصر اطلاعات، سازمان های تولیدی و خدماتی به دلیل فشارهای رقابتی و گسترش بازار با چالش های متعددی در حوزه کسب و کار مواجه شده اند. لذا برای مواجه شدن با این چالش ها ناگزیر به ایجاد تغییرات اساسی در فرآیندهای کسب و کار خود به منظور ایجاد ارزش افزوده بیشتر و حذف فعالیت های فاقد ارزش از زنجیره ارزش خود هستند. این پژوهش به بیان ساز و کار و نحوه بازطراحی، پیاده سازی، اجرای طرح بازمهندسی و در نهایت ارزیابی کیفی فرآیند نظام پیشنهادهای شرکت بهره برداری متروی تهران می پردازد. به منظور اجرای پروژه بازمهندسی از متدولوژی ترکیبی PIP و                  همر- چمپی و راهکارهای برتر بهره گرفته شده است. این پژوهش در زمره پژوهش های توصیفی و کاربردی محسوب می شود و داده های مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای، مشاهده ی محیط کاری و مصاحبه با متخصصین حوزه ی فرایند جمع آوری شد. در طراحی فرایند جدید از مجموعه ای از راهکارهای برتر از جمله حذف وظایف غیرضروری، توالی مجدد،کاهش تعداد افراد درگیر، افزایش مهارت تخصصی نیروها، ادغام دو یا چند وظیفه، افزایش کنترل، خودکارسازی و اتوماسیون وظایف و استفاده از تکنولوژی کامل، استفاده شده که در نهایت منجر به بهبود شاخص های کلیدی ارزیابی عملکرد شامل افزایش مشارکت پرسنل شرکت در نظام پیشنهادها، افزایش رسیدگی به پیشنهادها، افزایش اجرایی شدن پیشنهادهای پذیرفته شده، افزایش کارایی و بهره وری و کاهش مدت زمان فرایند رسیدگی به پیشنهادهای کارکنان شده است. تاثیرات راهکارهای برتر به وسیله ی فاکتورهای ارزیابی به صورت کیفی ارائه شده است.