غلامرضا امینی خیابانی

علی رغم جذابیت بسته بندی به عنوان ابزاری برای خلق ارزش و تمایز برند همواره از پیامدهای منفی آن بر محیط و جامعه که ناشی از مصرف بی رویه منابع طبیعی و ایجاد آلودگی های زیست محیطی است غفلت می شود. لذا در این مطالعه کوشش شد نقش نوآوری بسته بندی در پایداری زنجیره ارزش تبیین گردد. به منظور طراحی مدل از مطالعات کتابخانه ای و برای سنجش اعتبار مدل از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش مدیران صنعت بسته بندی مواد غذایی می باشد، نمونه گیری به روش هدفمند در دسترس انجام شد و 267 نفر پرسشنامه را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد نوآوری بسته بندی با عرضه نسل جدید بسته بندی های قابل بازیافت یا استفاده مجدد، ملاحظه نیاز گروه های مختلف مشتری، و کاهش مصرف مواد و هزینه فرآیند به ترتیب با بهبود شاخص های محیطی، اجتماعی و اقتصادی به زنجیره ارزش پایدار منجر می شود. همچنین ارزش عملی حاصل از نوآوری بسته بندی به دو شکل معرفی محصول جدید و بهبود محصول موجود درک می گردد. نقش میانجی گر قابلیت دو سوتوانی نیز در رابطه نوآوری بسته بندی، زنجیره ارزش پایدار و نتایج عملی نوآوری اثبات گردید. از آنجا که کسب سود بلندمدت اقتصادی در یک زنجیره ارزش پایدار مستلزم دستیابی به اعتماد مشتری و تحقق اهداف زیست محیطی است، پیشنهاد می شود سازمان ها در سراسر زنجیره تامین با بسته بندی نوآورانه برای جامعه و محیط ارزش در حین استفاده خلق کنند و فرآیندهای ارزش آفرین را تسهیل نمایند.

عملکرد برند و کنترل بازار دو سازکاری اند که نقش آنها در کسب موفقیت سازمان باید بررسی شود. عملکرد برند، شاخصی برای سنجش توانایی برند در دادنِ ارزش به مشتریان و کنترل بازار ابزاری برای نفوذ در بازار و تنظیم رفتار مصرف کنندگان است. این پژوهش با هدف تبیین موفقیت مبتنی بر عملکرد برند و کنترل بازار طراحی شده و برای این منظور، نقش عملکرد برند در خلق برند باارزش و نقش کنترل بازار در تنظیم رفتار مصرف کننده پیمایش شده است. جامعه آماری این پژوهش کارشناسان حوزه فناوری اطلاعات بوده است و 158 نفر از کارکنان گروه ماشین های اداری ایران نمونه گیری شده اند. برای ترسیم مدل و توسعه فرضیه ها از شیوه مطالعات کتابخانه ای استفاده شد و داده ها به روش تصادفی ساده گردآوری شده اند. اعتبار مدل و آزمون فرضیه ها با استفاده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی و به کمک نرم افزار Smart-PLS ارزیابی شده است. نتایج حاکی از تأثیر دو رویکرد در دستیابی به موفقیت بود؛ خلق برند باارزش راهی برای دستیابی به موفقیت در سازمان های برندمحور است؛ درحالی که سازمان های بازارگرا از تنظیم رفتار مصرف کننده برای کسب موفقیت استفاده می کنند. همچنین با تکیه بر تئوری مبتنی بر منابع پیشنهاد می شود سازمان تنها یکی از این استراتژی های کسب موفقیت را پیش بگیرد؛ زیرا در صورت تأکید هم زمان بر دو رویکرد، بخشی از حداکثر ظرفیت خود را نسبت به زمانی که به تنهایی استفاده شوند از دست می دهد.

هدف: ظرفیت بازاریابی سازوکاری است که سازمان ها را در اجرای راهبردهای خود در محیط رقابتی توانمند می کند. با این رویکرد شرکت ها می توانند فرهنگ مشتری محور خود را به بازار نشان دهند تا هم منابع فیزیکی و هم دارایی های فکری و استراتژیک خود را با استفاده از ایده های نوآورانه به کالا ها و خدمات ارزشمند پیوند دهند و نیاز های مشتری را برآورده کنند. در این پژوهش با هدف کسب رضایت مشتری، الگویی از ظرفیت های بازاریابی ارزش ساز و مبتنی بر نگرش نوآورانه توسعه داده شد. روش: برای طرح مدل و توسعه فرضیه ها از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با جامعه آماری متشکل از کارشناسان صنعت حمل ونقل بین المللی بهره برده شد. همچنین به منظور سنجش اعتبار مدل و آزمون فرضیه ها از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. برای گردآوری داده ها روش نمونه گیری تصادفی ساده به کار رفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد، شرکت ها با هدف خلق ارزش ادراکی مشتریان در استفاده از ظرفیت های بازاریابی خود از دو رویکرد کارآفرینی محوری و بازار محوری استفاده می کنند. همچنین یافته ها نشان داد شرکت های کارآفرین، بازارگرا و نوآور رضایت مشتریان را نسبت به رقبا به شیوه مناسب تری تأمین می کنند. نتیجه گیری: کارآفرینی و بازارگرایی دو رویکرد کلیدی در استفاده از ظرفیت های بازاریابی بنگاه ها هستند. سازمان ها می توانند با اصلاح ساختار و روش ها به کارآفرینی درون سازمانی پرداخته و با اصلاح شیوه های ارتباطی و خدمت رسانی به کارآفرینی برون سازمانی انجام دهند. بازارگرایی نیز رویکردی مبتنی بر مشتری است و وظیفه سازمان این است مشتری را در کانون توجه خود قرار دهد.

فرهنگ بازارگرایی شکلی از انعطاف پذیری خلاقانه است که با هدف ارزش آفرینی برای عوامل بازار به وجود می آید و در رأس آن مشتری، کانون توجه فعالیت ها قرار می گیرد. بهره وری هم با در برداشتن مفهوم کارایی به مثابه یک شاخص اقتصادی، از اهداف اصلی سازمان های تجاری محسوب می گردد. اینکه فرهنگ بازارگرایی و بهره وری منابع انسانی چه تأثیراتی بر یکدیگر القا می نمایند، محور اصلی این پژوهش است. به ویژه آن که در مطالعات مختلف، جهت علیّت میان این دو متغیر و نحوه ارتباط بین آنها با نتایج متفاوتی همراه بوده است. در این پژوهش با استفاده از تکنیک علیّت گرنجری و آزمون هاسمن در تخمین سیستم معادلات همزمان،رابطة علی بهره وری منابع انسانی و فرهنگ بازارگرایی آزموده شد. الگوی فرهنگ بازارگرایی، برگرفته از مدل دنیسون و الگوی بهره وری منابع انسانی مبتنی بر مدل هرسی و بلانچارد می باشد و گردآوری داده ها بر اساس مشاهده مستقیم رفتار پرسنل فروشگاه زنجیره ای یاس در شهر تهران تا رسیدن به مرحله اشباع ادامه یافت. نتایج رابطة علی دو طرفه میان متغیرهای پژوهش را تأیید نمود به نحوی که از یک طرف بهره وری منابع انسانی عامل بهبود فرهنگ بازارگرایی و از سوی دیگر فرهنگ بازارگرایی به عنوان عامل ارتقای بهره وری منابع انسانی شناسایی گردیدند.

مسائل برنامه ریزی تولید و کنترل موجودی از جمله موضوعات کلیدی و تحت تابعیت شرایط عدم اطمینان در سازمان های تولیدی هستند زیرا از یک طرف این عدم قطعیت، باعث افزایش هزینه های سیستم می شود و از طرفی میزان صحیح سفارش مواد اولیه سود قابل توجهی را عاید سازمان می نماید. لذا در این پژوهش یک مدل کنترل موجودی در شرایط اعمال تخفیفات حجمی (مقداری ) تحت رویکرد فازی طراحی می گردد. برای محاسبه فاکتور های بهینه مدل از رویکرد دیفازی سازی پارامترهای ورودی قبل از حل مدل و همچنین دیفازی سازی پارامترهای خروجی بعد از حل مدل بر مبنای روش گشتاورها در قطعی سازی پارامترها استفاده گردید. همچنین پارامتر های مدل پیشنهادی، از طریق تبدیل روش های دیفازی سازی به روش های کلاسیک و سپس جایگذاری اعداد دیفازی شده محاسبه شدند. جهت نشان دادن حساسیت مدل از یک مطالعه موردی استفاده شد و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار Solver 2013 نشان داد این رویکرد ابتکاری، مدل را با تفصیل بیشتری مورد بررسی قرار می دهد و برای هر سطح برش، مقادیر بهینه فاکتورها را ارایه می نماید. به بیان دیگر تصمیم گیری با استفاده از این رویکرد ابتکاری یک تصمیم گیری چندسطحی است و می توان بنا به سیاست های مدنظر سازمان، سطح مورد نظر را انتخاب نمود.