سبحان سبحانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تعدیل تجهیزات در اکتساب و یادداری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در کودکان 9 تا10 ساله با تأکید بر ظرفیت حافظه کاری بود. 40 دانش آموز پسر به طور تصادفی انتخاب و براساس آزمون حافظه فراخنای ارقام وکسلر، به چهار گروه تعدیل تجهیزات و تجهیزات استاندارد، با ظرفیت حافظه کاری بالا و پایین تقسیم شدند. از قوانین مینی بسکتبال به عنوان مرجع استفاده شد. مرحله اکتساب شامل10 جلسه و هر جلسه 4 بلوک و هر بلوک 15 کوشش بود، از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال ایفرد به عنوان پیش آزمون و آزمون اکتساب استفاده شد و پس از یک هفته، آزمون یادداری به عمل آمد. در مرحله اکتساب، نتایج تحلیل واریانس سه عاملی مرکب 2×2×2 (تجهیزات×حافظه کاری×آزمون) با اندازه گیری مکرر نشان داد که اثر تعاملی بین حافظه کاری (بالا و پایین) و آزمون (پیش آزمون و پس آزمون) بر عملکرد معنا دار است. همچنین اثر تعاملی بین تجهیزات (استاندارد و تعدیل شده) و آزمون (پیش آزمون و پس آزمون) بر عملکرد معنا دار است. درحالی که اثر تعاملی حافظه کاری، تجهیزات و آزمون بر عملکرد معنا دار نیست. در مرحله یادداری، نتایج تحلیل واریانس دوعاملی مرکب 2×2 (تجهیزات×حافظه کاری) نشان داد که اثر اصلی و تعاملی حافظه کاری و تجهیزات بر عملکرد در مرحله یادداری معنا دار است. نتایج نشان داد که اثر استفاده از تجهیزات در سطوح حافظه کاری بر عملکرد در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون یکسان است. همچنین به نظر می رسد که اثر تجهیزات تعدیل شده بر عملکرد در آزمون یادداری در کودکان با حافظه کاری پایین بهتر از کودکان با حافظه کاری بالاست.

زمینه و هدف : انقباض برون گرا از لحاظ مکانیکی کارایی اش بیشتر بوده اما استراتژی فعال سازی منحصر بفردی را به کار می گیرد که عضله را مستعد آسیب می کند. کنترل قامت در بسیاری از فعالیت های ورزشی و روزمره ضروری می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر فعالیت برون گرا حاد آسیب زا با سرعت انقباض بالای عضله بازکننده زانوی پای برتر بر شاخص های آسیب عضلانی و کنترل قامت در دختران جوان تمرین کرده بود. روش تحقیق: 10 دختر جوان (1/66±21/9 سال) تمرین کرده به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. جهت ایجاد آسیب عضلانی، آزمودنی ها 300 انقباض برون گرا با شدت 150 درصد حداکثر گشتاور هم طول و سرعت ﾟ/s240 را بر روی عضلات بازکننده زانوی پای برتر انجام دادند. شاخص های آسیب عضلانی (حداکثر گشتاور هم طول، میزان درد، محیط ران)، کنترل قامت (مسافت و سرعت حرکت مرکز فشار در دو محور) قبل، یک و 48 ساعت پس از فعالیت برون گرا اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار ₁₆SPSS  و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر، انجام گردید. یافته ها: تمامی شاخص های آسیب عضلانی مورد مطالعه، متعاقب فعالیت برون گرا به طور معنی داری تغییر یافت (0/05>p) که نشان دهنده ایجاد آسیب عضلانی بود. بر خلاف آن، تفاوت معنی داری بین مسافت و سرعت حرکت مرکز فشار در دو محور،  قبل، یک و 48 ساعت پس از فعالیت برون گرا مشاهده نشد. نتیجه گیری: در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که فعالیت برون گرا آسیب زا  با سرعت بالا که به طور خاص بر روی عضله بازکننده زانو انجام شود، کنترل قامت دختران جوان تمرین کرده در ایستادن تک پا را تحت تاثیر قرار نمی دهد.