پرویز نویدی

با توجه به نقش و اهمیت نیروی منابع انسانی به عنوان یکی از سرمایه های اصلی سازمان ها باید گفت اثربخشی این سرمایه در پرتو فراهم کردن محیط کار مناسب و زمینه ارتباط و همکاری با دیگر اعضای سازمان و مشارکت در امور و مسائل مربوط به سازمان است؛ درنتیجه پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رهبری خدمتگزار و معنویت در محیط کار با سرمایه اجتماعی انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی و طرح پژوهشی همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل کلیّه کارکنان بانک کشاورزی استان همدان است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم هر طبقه 196 نفر به عنوان نمونه آماری برای مطالعه انتخاب شد. برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد رهبری خدمتگزار، معنویت در محیط کار و سرمایة اجتماعی استفاده شد. داده های پژوهش پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارهای آماری Lisrel, SPSS تحلیل شد. نتایج الگویابی معادلات ساختاری نشان داد اثر مستقیم رهبری خدمتگزار بر معنویت در محیط کار، مثبت و معنادار است. اثر مستقیم رهبری خدمتگزار بر سرمایه اجتماعی معنادار نیست. اثر مستقیم معنویت در محیط کار بر سرمایه اجتماعی، مثبت و معنادار است. اثر غیرمستقیم رهبری خدمتگزار بر سرمایه اجتماعی با نقش میانجی معنویت در محیط کار، معنا دار نیست. بر اساس این، توسعه رهبری خدمتگزار در بستر معنویت در محیط کار می تواند از عوامل مؤثر بر افزایش سرمایه اجتماعی باشد.

مقدمه و هدف پژوهش: هدف اصلی این تحقیق رابطه بین هوش سازمانی و هوش اخلاقی بر دلبستگی شغلی؛ با نقش میانجی سرمایه اجتماعی در اداره کل بانک کشاورزی شهر همدان می باشد و درصدد پاسخگویی به این سؤال می باشند که تا چه میزان هوش سازمانی و هوش اخلاقی بر دلبستگی شغلی تأثیر داشته و آیا بین هوش سازمانی و هوش اخلاقی بر دلبستگی شغلی؛ با نقش میانجی سرمایه اجتماعی رابطه وجود دارد؟ روش پژوهش: روش پژوهش کاربردی-توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. نتیجه گیری و یافته ها: بنابراین دستاورد کلی پژوهش بر این نکته دلالت دارد که هوش سازمانی و هوش اخلاقی تأثیر مستقیمی بر سرمایه اجتماعی دارند ولی تأثیر مستقیمی بر دل بستگی شغلی ندارند و سرمایه اجتماعی تأثیر مستقیمی بر دلبستگی شغلی دارد. در نتیجه بین هوش سازمانی، هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی با دلبستگی شغلی رابطه وجود دارد.