عبدالمهدی شیخیانی

ناهمگونی ملی در بعد فرهنگی و سرزمینی شاخصه بسیاری از کشورهاست. تجربیات کشورها در بعد مدیریت ناهمگونی ملی متفاوت می نماید؛ به گونه ای که هر کدام از آنها متناسب با نوع ناهمگونی برای تقویت پیوستگی سرزمینی و همبستگی ملی، سیاست های مختلفی را در پیش می گیرند. با این حال، اکثر کشورها به فراخور پهناوری و شمار جمعیت با مقوله ناحیه گرایی روبرو هستند که مشروعیت حکومت و گاه دولت را به چالش می کشاند. ایران متاثر ازموقعیت جغرافیایی اش در طی تاریخ دیر پای خود، سرای سکونت گروه های زبانی- مذهبی بسیاری بوده است. از این رو، تعامل میان این نواحی از فرهنگ و مدنیت ایرانی، فرهنگی متکثر ساخته است. بلوچستان واقع در جنوب شرق کشور از آن دست نواحی است که به واسطه ناهمگونی های زبانی، مذهبی و نیز سطح بهره مندی، از شاخصه ها و مولفه های وجودی لازم برای ناحیه گرایی برخوردار است. مقاله حاضر که ماهیتی کاربردی دارد و روش گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای و پیمایشی است با رویکردی توصیفی- تحلیلی به تبیین اثرات مقیاس های جغرافیایی در ابعاد جهانی، منطقه ای، ملی، ناحیه ای و محلی بر شکل گیری پدیده ناحیه گرایی در ناحیه بلوچستان ایران پرداخته است. نتیجه پژوهش نشان داد که شکل گیری ناحیه گرایی در بلوچستان متأثر از مقیاس های متعدد جغرافیایی است که هرکدام به شکلی متمایز ظهور این پدیده را در این ناحیه به دنبال داشته اند. از این رو، این مقیاس ها از رهگذر ابزارهای رسانه-ای، حمایت های مالی و ایدئولوژیک برخی کشورهای منطقه، وجود برخی محدودیت ها برای مشارکت کامل سیاسی - اجتماعی، ناکارآمدی نظام توزیع، تعارض منافع هویت های ناحیه ای، بعد مسافت و ناهمگونی مذهبی مواردی هستند که در مقیاس های مختلف زمینه بروز ناحیه گرایی مذهبی را در این بخش از کشور فراهم کرده است.

در مناطق ژئوپلیتیکی مختلف جهان، رقابت قدرتها ماهیت چند سطحی پیدا کرده و رقابتها از مقیاس محلی و ملی به منطقه ای و فرامنطقه ای توسعه یافته است؛ یعنی منافع مختلف قدرتهای منطقه ای سبب شکل گیری فضای امنیتی و سیاسی متنوعی در منطقه خواهد شد. در این راستا، ایران و عربستان بعنوان دو قدرت رقیب همسطح، هریک در پی افزایش نفوذ خود در منطقه خلیج فارس و نیز در جهان اسلام هستند. این امر باعث ایجاد رقابت رو زافزون بین دو کشور چه قبل و چه بعد از وقوع انقلاب اسلامی ایران شده است؛ هر چند بعد از انقلاب این رقابت در حوزه نفوذ و تأثیرگذاری بدلیل یکسری از شرایط بیشتر شده، اما در مجموع رقابت میان این دو کشور بر سیر روابط فی مابین تأثیر بسزایی داشته و فراز و نشیبهای فراوانی را طی کرده است؛ همچنین، از ابتدای انقلاب اسلامی سوءظن اعراب حوزه خلیج فارس، به ویژه عربستان سعودی، نسبت به آنچه که آنرا تلاش جمهوری اسلامی نوپا، برای صدور (انقلاب اسلامی شیعی - و ایدئولوژی ضد غربی) میدانستند در واکنش به جمهوری اسلامی در ایران، هویدا بود. دو سال پس از پیروزی انقلاب، کشورهای مذکور با تشکیل شورای همکاری خلیج فارس بطور عملی در جهت مقابله و رفع نگرانی، از بابت حضور یک ایران جدید در منطقه، گام برداشتند. در این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش توصیفی تحلیلی فضای رقابت دو قدرت منطقه ای خلیج فارس یعنی ایران و عربستان بعد از انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار داده شده است.