محمدجواد سقای بی ریا

درباره کمّیت جمعیت، نظریات گوناگونی مطرح است؛ از جمله نظریه افزایش جمعیت، نظریه کاهش جمعیت، نظریه ثبات جمعیت و نظریه جمعیت مطلوب؛ اما دیدگاه جمعیتی اسلام، در میان دانشمندان دانش «جمعیت شناسی»، پیوسته افزایشی تلقی می شده است. از طرفی درباره نظر اسلام نسبت به این مسئله، تقریرهای گوناگونی وجود دارد، ازجمله باروری حداکثری و جمعیت مطلوب؛ اما می توان فرزندآوری در حد توان را تقریری نو برای آن قلمداد کرد. هدف این پژوهش، واکاوی تقریرهای موجود از دیدگاه جمعیتی اسلام و اثبات تقریر برگزیده است. شیوه مطالعه این پژوهش، اسنادی و روش آن اجتهادی تفسیری است. مهم ترین یافته این پژوهش، نشان می دهد که براساس تقریر برگزیده، برای هر خانواده مطلوب است که متناسب با وضعیت سلامت خود و با درنظر گرفتن دیگر تکالیفش، در حدی که می تواند به فرزندآوری مبادرت نماید تا سهم خود را از نیروی جمعیتی موردنیاز جامعه اسلامی تأمین نماید. این تقریر، علاوه بر دوری از اشکالات وارد بر تقریرهای «باروری حداکثری» و «جمعیت مطلوب»، با ادله ای مستحکم پشتیبانی می شود و دارای ویژگی ها و امتیازاتی است.

معاد یکی از اصول اعتقادی دین اسلام و مورد تأکید فراوان قرآن است. آیا هر نگرشی به انسان می تواند با معاد قرآنی سازگار باشد؟ هدف این مقاله، ارائه حقیقت معاد قرآنی و نگرشی صحیح به انسان است که بنا بر آن، معاد قرآنی معنا می یابد. روش این مقاله در جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای و در حل مسئله، توصیفی تحلیلی است. مهم ترین یافته های این مقاله عبارت اند از: 1. دوساحتی بودن انسان به روشنی از آیات «توفّی» به دست می آید؛ بنابراین انسان دارای جسم مادی و روح مجرد است؛ 2. مادی گرایان و مشرکان مکه در صدر اسلام و برخی متکلمان با نگرش مادی انگارانه صرف به حقیقت انسان، همگی در تصویر صحیح از معاد دچار اشکال اند؛ 3. تنها نگرش صحیح به انسان که با معاد قرآنی سازگار است، نگرش فلاسفه اسلامی و برخی دیگر از متکلمان به انسان است که بنا بر آن، روح مجرد انسان پس از مرگ، باقی است و در قیامت به بدن او بازمی گردد.

در روان شناسی، انواع شناخت، ازجمله شناخت معنای زندگی و هدفمندی آن و خوش بینی، در تاب آوری مؤثرند. رسیدن به اهداف دینی و دستیابی به سعادت ابدی، در گرو صبر در همه امور است. تاب آوری و صبر دو روی یک سکه اند که با مفهومی متفاوت، اما مصداقی واحد به یکدیگر می رسند. هدف این مقاله، پاسخ به این پرسش است که شناخت های برآمده از ایمان به آخرت، چگونه در تاب آوری و صبر تأثیر می گذارند؟ روش در گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و در پردازش، توصیفی تحلیلی است. نتایج: 1. منطق «استرجاع» قرآن باعث صبر و تاب آوری می شود؛ 2. شناخت موضوع، زمینه ساز صبر و تاب آوری است؛ 3. شناخت ارزشمند تر بودن آخرت، باعث افزایش انگیزه و در نتیجه، تاب آوری بالاتر می شود؛ 4. تأکید قرآن بر حق بودن شناخت ها، تاب آوری درازمدت را تضمین می کند؛ 5. توجه دادن به نتایج مطلوب رفتارها، تاب آوری و صبر را تقویت می کند؛ 6. با الغای خصوصیت، تأثیرگذاری شناخت ها در اهداف کوتاه و بلندمدت زندگی نتیجه گیری می شود.