سید احسان بلادی ده بزرگ

یکی از ویژگی های اساسی و سازنده انسان، خلاقیت است که در رشد و تکامل فرد و تمدن بشری نقش مؤثری دارد. پژوهشگران معتقدند آموزش خلاقیت بر افزایش آن مؤثر است. در این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش مولفه های فراشناختی خلاقیت در زمینه کارگاه های آموزش طراحی با دست آزاد در رشته مهندسی معماری پرداخته ایم و هدف پژوهش تاثیر سیستم های آموزشی بر میزان خلاقیت دانشجویان است. جامعه آماری متشکل ازکلیه دانشجویان ترم اول معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهرانبود. نمونه آماری پژوهش حاضر از طریق نمونه گیری خوشه ای که شامل هشتاد نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب بود انتخاب شدند.پرسشنامه شصت سوالی خلاقیت تورنس،که در غالب طیف لیکرت بود؛ و چهار مولفه سیالی، ابتکار، انعطا ف پذیری و بسط را در بر می گیرد، استفاده شده است. در این پژوهش به منضور دستیابی به اهداف مدنظر از آزمون ضریب همبستگی و آزمون tگروه های مستقل در محیط نرم افزار spss به بررسی فرضیه های پژوهش پرداخته شد. نتایج از این قرار است که روش تدریس درس طراحی با دست آزاد در افزایش میزان خلاقیت دانشجویان کارشناسی تاثیر دارد. میزان ابتکار، سیالی، بسط و انعطاف پذیری در بین دانشجویانی که در این روش حضور داشته اند، بیش از دانشجویانی که در روش تدریس معمول حضور داشته اند،می باشد.همچنین از میزان خلاقیت بیشتریبرخوردارند. علاوه براین مشخص شد که در هر دو روش تدریس، بین چهار مولفه خلاقیت با میزان خلاقیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد که هر یک باعث ارتقا خلاقیت می شوند. شماره ی مقاله: ۱۰

موضوع کیفیت بصری بافت های تاریخی یکی از نقاط تمرکز پژوهش های اخیر طراحی شهری بوده و تلاش در جهت ایجاد فضایی که رضایت شهروندان را در وجوه مختلف جلب نماید، به عنوان یکی از راهبردهای اصلی پروژه های طراحی شهری مطرح شده است. این نوشتار به تحلیل موضوع نظام بصری به وسیله معیارهای سنجش و ارزیابی در بافت تاریخی بوشهر پرداخته است. این ارزیابی بر پایه رویکرد ذهنی در فضا شکل گرفته است و به نظر می رسد به عنوان روشی جهت بازخوانی آرایه های نظام بصری، می تواند در طراحی شهری مورد استفاده قرار گیرد. رویکرد این پژوهش، ارائه نوعی روش شناسی در ارزیابی منظر، بر پایه مطالعه و تحلیل محتوایی ادبیات طراحی شهری و معماری در این زمینه می باشد که چارچوبی را جهت سنجش آرایه های بصری متفاوت، در بافت های تاریخی براساس تصویر ذهنی به وسیله تحلیل های تصویری و توصیفی ارائه می نماید. اگرچه این نوشتار به دنبال اثبات فرضیه خاصی نیست؛ اما به منظور بازشناخت آرایه های تأثیرگذار در نظام بصری بافت های تاریخی از فرضیه هایی بهره برده است ابتدا اینکه به نظر می رسد آرایه های نظام بصری در محلات بافت تاریخی شهر، تأثیری قابل توجه بر کالبد، عملکرد و معنای این حوزه ها دارند. دوم اینکه به نظر می رسد ساماندهی آرایه های نظام بصری در محلات تاریخی شهر، موجبات کارایی بهتر این حوزه ها را فراهم می آورد. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی محدوده مطالعاتی به وسیله آرایه های استخراج شده می باشد تا بدین وسیله راهکارهایی نتیجه گردد که فضای شهری در کنار برخورداری از عملکرد مناسب، قابلیّت ادراک مناسب برای ناظر نیز برخوردار باشد. لازم به ذکر است این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه تحقیق مرور متون و منابع به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات در بستر مطالعات کتابخانه ای، همچنین از روش تحقیق موردی و شیوه های تحقیق اسناد تصویری، مشاهده و پرسشنامه در بستر مطالعات میدانی سود جسته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در محله کوتی آرایه های نظام بصری ارجعیّت بیشتری دارند و در محله بهبهانی، شنبدی و دهدشتی نیز تلفیقی از عناصر بصری و کیفیت روابط بین عناصر در فضا وجود دارد.