کرامت الله حیدری رستمی

پژوهش حاضر به تأثیر برخی ویژگی های شرکت چون بازده دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهم، اندازة شرکت، اهرم مالی شرکت، ارزش بازار به ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام و نسبت کیوتوبین شرکت بر ریسک سقوط قیمت سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای یک دورة مالی 7 ساله (از سال مالی 1386 الی 1392) پرداخته است. برای اندازه گیری ریسک سقوط قیمت سهام از مدل هاتن و همکاران (2009) استفاده شده است. نتایج تحقیق گویای این مطلب است که متغیرهای بازده دارایی، اندازه شرکت، نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام و نسبت کیوتوبین بر ریسک سقوط قیمت سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه منفی معناداری داشته باشد. اما دو متغیر بازده حقوق صاحبان سهام و اهرم مالی رابطه معناداری را با ریسک سقوط قیمت سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معناداری نداشته باشد.

شفافیت اطلاعاتی در بازار سرمایه یکی از مهمترین عوامل تأثیرگذار در ایجاد شرایط رقابت کامل و ایجاد فرصتهای برابر در این بازار است. در این تحقیق اثر ویژگیهای درونشرکتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر سطح افشای داوطلبانة آنها طی دورة زمانی 9331 تا 9339 بررسی شده است . برای اندازهگیری افشای داوطلبانه از شاخصی متشکل از 993 قلم مبتنی بر گزارش فعالیت هیئت مدیرة شرکتها که بهصورت داوطلبانه افشا شده است، استفاده گردیده و ارتباط احتمالی آن با اندازة شرکت، عمر شرکت، تمرکز مالکیت و اهرم مالی با استفاده از مدلهای رگرسیون چندگانه بررسی شد. برای آزمون فرضیهها رویههای تخمین و آزمون مفروضات مدل رگرسیون پانل برای کل شرکتها به روش GLS ارائه شده است. نتایج بهدست آمده از مدل نشان میدهد بین متغیر شاخص افشای داوطلبانه با اندازه و عمر شرکت، رابطة مثبت معنادار وجود دارد. حال آنکه بین شاخص افشای داوطلبانه و اهرم مالی رابطة معناداری مشاهده نشده است. همچنین بین تمرکز مالکیت با شاخص افشای داوطلبانه نیز رابطة منفی معنادار وجود دارد. باتوجه به متغیرهای تأثیرگذار درون مدل، چنین استنباط میشود که اندازة شرکت، ساختار مالکیت و عمر شرکت میتوانند بهخوبی شاخص افشای داوطلبانة شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار را پیشبینی نمایند.

این تحقیق به مطالعه و بررسی تاثیر ترکیب هیئت مدیره ی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر محافظه کاری و شناسایی به هنگام اخبار خوب و بد پرداخته است. برای اندازه گیری محافظه کاری از مدل باسو استفاده شده است. همچنین جامعه آماری تحقیق به روش حذفی سیستماتیک برای دوره زمانی 1385 تا 1390 تعیین و با استفاده از رابطه کوکران 101 شرکت به عنوان نمونه آماری جهت آزمون فرضیات تحقیق ملاک قرار گرفته است.برای آزمون فرضیه ها، رویه های تخمین و آزمون مفروضات مدل، از تحلیل پانلی استفاده شده است. تحلیل نهایی نتایج حاصل از آزمون فرضیات گویای آن است که شرکت هایی با ترکیبی مستقل تر، محافظه کارتر می باشند یعنی این شرکت ها اخبار بد را به هنگام تر از اخبار خوب منتشر و شناسایی می کنند که این نتایج بدست آمده نتایج تحقیقات قبلی محققان را تایید و تقویت می کند.