فخرالسادات طباطبائیان

هدف این پژوهش، تعیین رابطه اضطراب بدنی اجتماعی با مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان بوده است. به همین منظور پرسشنامه اضطراب بدنی اجتماعی هارت و همکاران (1989) و مقیاس مراحل تغییر رفتار تمرینی کاردینال (1997) به طور تصادفی در اختیار تعداد 380 دانشجوی (185 دانشجوی پسر و 195 دانشجوی دختر) رشته های غیر تربیت-بدنی دانشگاه فردوسی مشهد قرار گرفت. روایی محتوای پرسشنامه های مذکور توسط متخصصان، و ثبات درونی مقیاس اضطراب بدنی اجتماعی نیز در یک مطالعه مقدماتی با آلفای کرونباخ 83/0 تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی اسپیرمن، یومنویتنی، کروسکال والیس و مجذور خی استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش، میانگین نمره اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان پسر 28/26 و دانشجویان دختر 63/27 می باشد. بین اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان با سطوح تغییرات رفتار تمرینی آنان، رابطه ای معنی دار و معکوس وجود دارد (144/0- =r ،005/0=P). بین اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان دختر و پسر، تفاوت معنی داری یافت نشد (05/0P>)، بین اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان به تفکیک مراحل تغییر رفتار تمرینی، تفاوت معنی دار وجود دارد (01/0P<). بر پایه نتایج پژوهش، میزان بالای اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان با سطوح پائین فعالیت بدنی مرتبط است.