لیلا قربانی

هدف مطالعه حاضر تدوین الگوی فرایندی توسعه پایدار گردشگری ورزشی ایران بر اساس اسناد بالادستی بود. این مطالعه بنیادی و اکتشافی است که به روش اسنادی و تحلیل محتوای کیفی و با استفاده از روش نظریه پردازی داده بنیاد انجام شد. تحلیل محتوی با قانون اساسی آغاز شد و تا زمان رسیدن به اشباع موضوعی ۹ سند بالادستی تحلیل شدند. کدگذاری محوری 319 کد باز، ۸۳ مقوله فرعی و ۲۶ مقوله اصلی را تشکیل داد و ایجاد شبکه ارتباطی بین آنها پدیده محوری، شرایط عِلّی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدها مشخص کرد. توسعه پایدار گردشگری ورزشی به عنوان پدیده محوری انتخاب و با برقراری ارتباط بین سایر مقوله های اصلی الگو تدوین شد. شرایط عِلّی شامل استقلال بودجه دولت از ثروت های عمومی و مبانی انسان شناختی، شرایط زمینه ای شامل ملاحظات اجتماعی، مشارکت ذی نفعان، سیاست گذاری و برنامه ریزی و اقتصاد مقاومتی، شرایط مداخله گر شامل حکمروایی مطلوب، فرهنگ و هویت ایرانی-اسلامی، همبستگی ملی و بین المللی، تأمین مالی، ساخت یافتگی جامعه، حس مکان و توجه به مقتضیات تاریخی در توسعه بود. راهبردها شامل بازاریابی، توسعه زیرساخت های خدمات رفاهی و اقامتی، مدیریت حمل و نقل، مدیریت تأسیسات و کسب و کارهای گردشگری ورزشی، مدیریت محیط زیست، مدیریت و آموزش منابع انسانی گردشگری، حفاظت از منابع گردشگری ورزشی، و مدیریت علم، فناوری و نوآوری، و پیامدها شامل «پایداری محیط زیست، منابع طبیعی و انرژی»، توسعه صلح، توسعه متوازن، و رفاه جامعه میزبان بودند. الگوی تدوین شده قابلیت اجرا با بهره گیری از حمایت قانونی را دارد.

هدف مطالعه حاضر بررسی سیاست گذاری صنعت گردشگری در اسناد توسعه ای جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر گردشگری ورزشی است. برای این منظور هشت سند توسعه ای که در حال حاضر معتبر هستند به طور هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها به روش اسنادی جمع اوری و به صورت کیفی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گردشگری، گردشگری ورزشی و معانی نزدیک به آن ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، چشم انداز جمهورى اسلامى ایران در افق ۱۴۰۴، نقشه جامع علمی کشور و سیاست های کلی علم و فناوری، مورد توجه نبودند اما در سیاست های کلی برنامه ششم توسعه، برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت مورد توجه قرار گرفته اند و افزایش اهمیت گردشگری در نزد سیاست گذاران در نهایت منجر به تدوین سند راهبردی توسعه گردشگری ایران شده است. بعد از ابلاغ سیاست های کلی برنامه ششم توسعه، سیاست گذاری گردشگری و گردشگری ورزشی ایران دچار تحول شده و اسناد بعدی اهمیت زیادی را به این صنعت اختصاص داده اند. با این وجود به نظر می رسد برای حصول نتیجه مطلوب اجرای سیاست های مرتبط با گردشگری و گردشگری ورزشی باید مورد تاکید و ارزیابی مستمر قرار گیرند.

هدف مطالعه حاضر بررسی سیاست گذاری صنعت گردشگری در اسناد توسعه ای جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر گردشگری ورزشی است. برای این منظور هشت سند توسعه ای که در حال حاضر معتبر هستند به طور هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها به روش اسنادی جمع اوری و به صورت کیفی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گردشگری، گردشگری ورزشی و معانی نزدیک به آن ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، چشم انداز جمهورى اسلامى ایران در افق ۱۴۰۴، نقشه جامع علمی کشور و سیاست های کلی علم و فناوری، مورد توجه نبودند اما در سیاست های کلی برنامه ششم توسعه، برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت مورد توجه قرار گرفته اند و افزایش اهمیت گردشگری در نزد سیاست گذاران در نهایت منجر به تدوین سند راهبردی توسعه گردشگری ایران شده است. بعد از ابلاغ سیاست های کلی برنامه ششم توسعه، سیاست گذاری گردشگری و گردشگری ورزشی ایران دچار تحول شده و اسناد بعدی اهمیت زیادی را به این صنعت اختصاص داده اند. با این وجود به نظر می رسد برای حصول نتیجه مطلوب اجرای سیاست های مرتبط با گردشگری و گردشگری ورزشی باید مورد تاکید و ارزیابی مستمر قرار گیرند.

هایمنوپلاستی(ترمیم بکارت) گرچه فی نفسه از نظر فقهی حرمت ندارد، لیکن بهره گیری از آن به دلیل مقدمات و ملازمات ناپسند و منتهی شدن به مفاسدی چون اختلاط انساب و... تنها به صورت محدود قابل پذیرش است. در بسیاری از موارد از جمله ممنوعیت هایمنوپلاستی با قصد تدلیس و کتمان حقائق گذشته اتفاق نظر وجود دارد و در برخی موارد همچون موردی که فقد بکارت ناشی از زنای با رغبت باشد، لیکن مرتکب مشهور به زنا نباشد بنا به نظر اهل سنت اگر فرد توبه نکند، هایمنوپلاستی ممنوع است، حال آنکه در نگاه فقه شیعه اگر فقدان بکارت ناشی از رغبت به زنا و اصرار بدان باشد، هایمنوپلاستی در خصوص وی ممنوع است که حکایت از دو نگاه متفاوت نسبت به جواز یا عدم جواز هایمنوپلاستی دارد. دلیل تشتت آراء در این خصوص را می توان ریشه در استناد به دسته ای از قواعد فقهی همچون عسر و حرج، اضطرار و لاضرر دانست. این پژوهش بر این است که هایمنوپلاستی مطلقاً ممنوع نیست، بلکه به نحو مشروط مجاز است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی عومل تاثیرگذار بر اشتباهات داوران لیگ یک و لیگ برتر فوتبال ایران بود. روش تحقیق این پژوهش پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی داوران فوتبال لیگ یک و لیگ برتر ایران در سال 99-1398 تشکیل دادند (165=N)، که نمونه پژوهش بصورت تمام شمار انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی آن با تحلیل عاملی اکتشافی و پایایی آن با آلفای کرونباخ (93/0= α) محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون پارامتریک تی تک نمونه ای و آنالیز واریانس مکرر با استفاده از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که به جز عامل محیطی بقیه عوامل شامل: فردی، آموزشی، مدیریتی و اقتصادی، تأثیر معناداری بر اشتباهات داوران گذاشته و همچنین این مولفه ها با یکدیگر اختلاف معنی داری داشته اند. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که با کنترل بیشتر وضعیت جسمی و روحی داوران، برگزاری کلاسهای آموزشی بیشتر در طول فصل، متناسب کردن حقوق داوران با کل دنیا و پرداخت به موقع آن و استفاده از مدیران ورزشی و کارآزموده در حوزه داوری فوتبال ایران می توان شرایطی ایجاد کرد تا هر چه کمتر شاهد اشتباهات داوری بوده و داوران روز به روز به سطح مطلوب تری نزدیک شوند.

موضوع تحقیق حاضر، طراحی الگوی شاخص های توانمندساز آموزش رشته تربیت بدنی دانشگاه ها براساس فناوری های نوین آموزشی با ماهیت اکتشافی- بنیادی بود. روش پژوهش کیفی بود که براساس نظریه داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین به طراحی مدل پارادایمی شاخص های توانمندساز آموزش رشته تربیت بدنی پرداخته شده است. جامعه آماری تحقیق، اساتید دارای مرتبه علمی دانشیار در رشته تربیت بدنی بود. روش نمونه گیری نیز بعلت محدود بودن تعداد افراد جامعه آماری به شیوه اشباع نظری انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده نیز مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که از نظرهای 18 نفر از اساتید متخصص تربیت بدنی کشور استفاده شد. خروجی پژوهش مدل پارادایمی بررسی عوامل توسعه شاخص های توانمندساز آموزش رشته تربیت بدنی بود که از شرایط علی، مقوله محوری، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدها تشکیل شده است. موارد ذکرشده از کدهایی در مرحله اول کدگذاری؛ یعنی کدگذاری باز در چند مفهوم نظیر امکانات و فضای آموزشی، محتوای آموزشی، نظام ارزشیابی آموزشی، نظام مدیریت آموزشی، عوامل برنامه ریزی آموزشی، عوامل مربوط به دانشجویان، عوامل مربوط به مدرسان و شرافت علمی بدست آمده اند. همچنین در مرحله دوم کدگذاری نیز کدگذاری محوری با مقوله محوری عوامل توانمندساز آموزشی و سطوح فرعی نظیر فردی، مدیریتی و حرفه ای شناسایی شد. در پایان، درخصوص راهبردهای موثر آموزشی مشخص شد که حصول بسیاری از عوامل توانمندساز آموزشی رشته تربیت بدنی را باید در سه سطح فردی، میانی و کلان جستجو کرد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سطح سواد اطلاعاتی و عملکرد تحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه شیراز بود. جامعه آماری پژوهش همه 110 دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی دانشگاه شیراز بود که بر اساس جدول مورگان تعداد 87 نفر به صورت تصادفی – طبقه ای برای نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه استاندارد 55 سوالی سواد اطلاعاتی داورپناه و سیامک(1388) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تایید 15 تن از متخصصین رسید و پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ، 83/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی از جمله t تک نمونه ای و رگرسیون خطی با کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که سطح سواد اطلاعاتی دانشجویان کارشناس ارشد تربیت بدنی در حد متوسط است، عملکرد تحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت بدنی در سطح مطلوبی قرار دارد و بین میزان سواد اطلاعاتی دانشجویان کارشناس ارشد تربیت بدنی و عملکرد تحصیلی آنها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین سواد اطلاعاتی قابلیت پیش بینی عملکرد تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد را دارد.

از نظر ملاصدرا «صراط مستقیم» که انبیا آن را پیمودند، توحید حقیقی است، توحیدی که مبتنی بر دو اصل «وحدت در کثرت» و «کثرت در وحدت» است. برای صاحب چنین مرتبه ای از توحید، خلق حجابی برای حق نیست، همچنانکه حق، حجاب خلق نیست. ملاصدرا در آثار خود می کوشد که این صراط مستقیم را با قاعده «بسیط الحقیقه کل الاشیا و لیس بشی منها» تبیین کند، قاعده ای که مضمون آن در آثار فلوطین موجود بوده و ابن عربی و پیروانش نیز با تعبیراتی مانند «مقام کثرت در وحدت» در مورد آن بحث کرده اند. در عرفان ابن عربی خداوند، وجود مطلق است و وجود مطلق جایی برای غیر، حتی به صورت وجود وابسته و ربط، باقی نمی گذارد. این مطلب که به «وحدت شخصی وجود» مشهور است، در حکمت صدرایی نیز مجالی برای تبیین و اثبات یافته است. ملاصدرا با بیان این قول مشهور که درک «وحدت شخصی وجود» نیاز به طوری ورای طور عقل دارد، ادعا می کند که خود کسی است که فضل الهی شامل وی گشته و این معنی را در طور عقل درک کرده و بر آن در کتاب های خویش برهان اقامه کرده است. در این مقاله با بیان مبانی قاعده بسیط الحقیقه و توضیح آن با دو تقریر «وحدت تشکیکی» و «وحدت شخصی وجود» کوشش شده است این قاعده با قول عارفان در این باره تطبیق داده شود و وجوه اشتراک و افتراق آنها تحلیل گردد.