محمدرضا فیروزی

تعاملات معلم-دانش آموز در مدرسه یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده در رشد شناختی، اجتماعی، عاطفی و رفتاری دانش-آموزان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش الگوی تعلیمی بر کمک طلبی تحصیلی و بهبود روابط معلم-دانش-آموز انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر متوسطه شهرستان هویزه در سال تحصیلی 1400-1399بود. تعداد 40 نفر از میان این دانش-آموزان به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه ( هر گروه 20 نفر) قرارداده شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 80 دقیقه ای برنامه آموزشی الگوی تعلیمی قرار گرفت؛ درحالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. فرایند جمع آوری داده ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون با مقیاس کمک طلبی ریان و پنتریچ (1997) و پرسش نامه ارتباط معلم- دانش آموز مورری و زوواک (2011) در دو گروه انجام گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-25 و تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که پس از کنترل اثر پیش آزمون، تاثیر برنامه الگوی تعلیمی در گروه آزمایش بر هر کدام از متغیرهای مورد بررسی معنادار بود. بر اساس این نتایج، برنامه آموزشی الگوی تعلیمی از یک طرف کمک طلبی تحصیلی، اعتماد و ارتباط بین معلم-دانش آموز را افزایش داده و از طرف دیگر، باعث کاهش اجتناب از کمک طلبی و بیگانگی میان معلم و دانش آموز گروه آزمایش شده است( 01/0>p. در نتیجه می توان گفت آموزش الگوی تعلیمی می تواند موجب افزایش کمک طلبی تحصیلی در دانش آموزان و بهبود روابط میان معلم و دانش آموزان شود.

در سالهای اخیر، در شبکه های صدا و سیمای ج. ا.ا، تحولاتی را شاهد بوده ایم، که متآثر از عوامل متعددی است که توانسته است با راهکارهای متعدد، مخاطب را به گونه ای دیگر جذب رسانه کند؛ یکی از رایج ترین این شبکه های پر مخاطب در چند سال اخیر، مسابقات و نرم افزار و اپلیکیشن هایی است که تبلیغات بخت آزمایی را ترویج می کند؛ از این رو آنچه مشاهده می شود آن است که شانس و اقبال در رسانه ها، چنان افزایش یافته است که می توان آن را به فرهنگ شانس و اقبال نسبت داد. از این رو با توجه به فراوانی این فرهنگ در رسانه ملی و ترویج آن در رسانه ملی و جذب مخاطب و نیز افزایش پیامدهای اقتصادی، سیاسی و روانی این مسئله؛ لازم دیده شد پژوهشی با هدف واکاوی رویکرد رسانه ملی در ترویج فرهنگ شانس و اقبال در جامعه و نیز بررسی پیامدهای این سیاست رسانه برای مردم از جنبه های مختلف مورد مطالعه قرار گیرد؛ پژوهش حاضر به روش کیفی و در سطح کاربردی انجام شده است. گردآوری اطلاعات این تحقیق به صورت مصاحبه و به صورت حضوری صورت گرفته است. روش تحلیل این پژوهش به شیوه داده بنیاد می باشد؛

هدف از پژوهش حاضر، ارائه ی مدلی برای رضایت از یادگیری بر اساس نظریه ی شناختی- اجتماعی بندورا در مدارس هوشمند است. به این منظور تعداد 383 نفر (210 پسر و 173 دختر) از دانش آموزان پایه ی دوم راهنمایی مدارس هوشمند شهر شیراز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش آزمودنی ها پرسش نامه های خودکارآمدی کامپیوتر ترک زاده، انتظار عملکرد کامپیوتر و هیگنز، قابلیت سیستم و ویژگی محتوا پیتوچ و لی، تعامل جانسون، کیلیون و امی، جو یادگیری چیو و لیو و رضایت یادگیری چوی، هسو و سان را تکمیل کردند. نتایج پژوهش نشان داد که خودکارآمدی کامپیوتر، انتظار عملکرد، قابلیت سیستم، ویژگی محتوا، تعامل و جو یادگیری از عوامل اصلی رضایت از یادگیری در مدارس هوشمند می باشد: متغیر مستقل خودکارآمدی هم به طور مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم از طریق انتظار عملکرد بر رضایت از یادگیری تأثیر دارند. میان تعامل و رضایت از یادگیری رابطه ی مستقیم و معنا دار به دست نیامد. تعامل از طریق جو یادگیری و انتظار عملکرد رضایت از یادگیری را به نحو مثبت و معنا داری پیش بینی می کنند. خودکارآمدی کامپیوتر، قابلیت سیستم و ویژگی محتوا اثری غیرمستقیم روی رضایت یادگیری دارند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت این عوامل برای برنامه ریزی در مدارس هوشمند لازم و ضروری هستند و اگر به این عوامل توجه شود رضایت یادگیری دانش آموزان بیش تر خواهد شد.

ساخت مقیاس سنجش معلم مراقبتی طی مراحل مختلف( تهیه گنجینه گویه ها، آزمایش میدانی و مدل نهایی) صورت گرفت. حجم نمونه با روش نمونه گیری کوکران برابر با 384 (110 نفر مرد و 274 نفر زن) از میان معلمان ابتدایی شهر اصفهان محاسبه گردید. گنجینه عبارات اولیه از 90 عبارت تشکیل شد که عبارات آن برگرفته از تحقیقات پیشین و نظریه های نظریه پردازان اصلی حوزه مراقبت یعنی نودینگز، لیپمن، گلیگان، و کینگ بود. جهت بررسی روایی سازه ای از تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی استفاده شد. برای تحلیل عاملی اکتشافی نیمی از پاسخگویان انتخاب و ساختار عاملی پرسشنامه به روش مولفه های اصلی و چرخش واریماکس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از یک راهکار 4 عاملی بود. سپس ساختار عاملی حاصل از تحلیل اکتشافی در نیمی دیگر از پاسخگویان با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از نرم افزار لیزرل 8/8 مورد بررسی قرار گرفت که نتیجه حاکی از برازش مقیاس3 عاملی با 17 گویه بود که عبارتند از جذب و پذیرش احساسات، انتقال انگیزشی و سرمشق بودن و احترام به دانش آموزان. همچنین برای بررسی پایایی پرسشنامه نیز از روش های ضریب آلفای کرونباخ و ضریب بازآزمایی با فاصله ی زمانی یک هفته بر روی نمونه ای 40 نفره استفاده شد.

هدف از انجام پژوهش، تعیین سهم هر یک از متغیرهای سبک های فرزندپروری و هوش هیجانی در پیش بینی شادکامی دانش آموزان بود. روش پژوهش همبستگی از نوع پیش بینی بود. نمونه 345 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر نورآباد ممسنی بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شادکامی آکسفورد ، پرسشنامه اقتدار والدین و پرسشنامة هوش هیجانی پترایدز و فورنهام استفاده شد. به منظور مقایسه شادکامی با توجه به متغیر جنسیت از آزمون t برای گروه های مستقل و برای تعیین و تحلیل رابطه بین متغیرها و پیش بینی تغییرات شادکامی، روش های همبستگی و رگرسیون گام به گام مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد میان شادکامی دختران و پسران تفاوت معناداری وجود داشت. سبک های فرزندپروری و مؤلفه های هوش هیجانی در هردو گروه پسران و دختران با شادکامی رابطه معناداری داشت. همچنین، نتایج نشان داد که در گروه پسران به ترتیب سبک فرزندپروری مقتدرانه، خودآگاهی و سبک فرزندپروری سهل گیرانه به ترتیب 50 درصد از شادکامی را تبیین می کند اما در گروه دختران مهارت های اجتماعی و سبک فرزند پروری مقتدرانه 17 درصد شادکامی را تبیین کرد. در مجموع نتایج حاکی از آن است که هوش هیجانی و نوع سبک فرزندپروری که والدین به کار می برند در پیش بینی شادکامی نقش اساسی و مهمی دارند.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان سندرم دلزدگی شغلی نزد کارکنان مراکز مشاوره آموزش و پرورش استان اصفهان بود . روش تحقیق: نمونه پژوهش شامل 193 نفر از راهنمایان و مشاوران شاغل در مراکز مشاوره بود که به طور تصادفی از شهرهای مختلف استان اصفهان انتخاب شده بودند . ابزار تحقیق شامل پرسشنامة 40 سئوالی دلزدگی شغلی گلدارد بود. یافته ها: نتایج نشان داد که تقریباً 37 درصد از افراد مورد مطالعه به طور متوسط و 61 درصد در حد خفیف از سندرم دلزدگی شغلی برخورداراند . همچنین بین مشاوران مرد و زن ، متأهل و مجرد ، دارای سابقه کاری بالا و پایین ، دارای مدارک تحصیلی مختلف ، در گروه مورد پژوهش از لحاظ میزان برخورداری از سندرم دلزدگی شغلی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید . امّا ، شیوع سندرم مذکور بین شاغلانی که ابراز داشته بودند از حمایتهای مدیریتی برخوردارند و کسانی که ابراز محرومیت در این زمینه داشتند ، تفاوت معنی داری نشان داد ( 11/9 = t ) . نتیجه: یافته های حاصل در مجموع حکایت از این داشتند که علائمی از سندرم دلزدگی شغلی در بین راهنمایان و مشاوران شاغل در مراکز مشاوره آموزش و پرورش استان اصفهان ، شیوع داشت .