مقاله حاضر شامل سه بخش است. در بخش نخست تقسیم بندی گروه های خویشاوند زبانی از جمله خانواده های زبانی "چینی- تبتی"، "مجاری- فنلاندی"، "اورال- آلتایی"، "افریقایی- آسیایی"، "مالایایی- پولینزیایی"، "خانواده زبانی قاره امریکا" به بحث گذارده می شوند. بخش دوم به بحث درباره خویشاوندی خانواده بزرگ زبان های هند و اروپایی از جمله زبان های ایرانی که یکی از شاخه های این خانواده زبانی است می پردازد. در بخش سوم زبان های ژرمنی در سه گروه شرقی، غربی و شمالی، به ویژه ژرمنی غربی که شامل شاخه های انگلوفریزی و آلمانی- هلندی است بررسی می شوند. همچنین زیر شاخه های آلمانی- هلندی درگروه های آلمانی سفلا و آلمانی علیا که از سده پنجم میلادی به سبب تغییرات آوایی از گروه آلمانی سفلا جدا و به گروه آلمانی مناطق مرکزی و شمالی محدود شده است نگریسته می شود. در بخش پایانی زبان آلمانی و خاستگاه و تحولات تاریخی آن (تا پایان جنگ جهانی دوم) مورد بحث قرار می گیرد. افزون بر این، در بخش سوم تاثیر زبان های لاتینی، یونانی و فرانسوی بر زبان آلمانی نشان داده می شود. سپس درباره پدید آمدن کانون های حفظ و گسترش زبان آلمانی و پالایش آن از واژه های بیگانه سخن می رود.
