در طول تاریخ، سیمای ایران در ذهن و اندیشهء غرب به طور کلى،و نزد فرانسویان به طور خاص پیوسته جلوه اىدوگانه، متضاد داشته است. این تصویر که در ابتدا بر اساس کتاب هاى تاریخى کهن شکل مى گیرد، با اشاراتى که در کتاب مقدس تورات، انجیل به پارس، پارسیان شده، جلوه اى دیگر مى یابد. دو باره این تصویر با ذهنیت ناشى از جنگهاى صلیبى، تبلیغات کشیشان متعصب تغییر چهره مى دهدو سرانجام تحت تاثیر سفرنامه هاى سیاحان دربارهء ایران، به خصوص تحت تاثیر بردإشت هاى عالمانه، حکیمانهء فیلسوفان عصر روشنگرى فرانسه، از داده هاى این سفرنامه ها، سیماى حقیقى ایرإن و ایرإنى به عنوان یکى از ارکان بنیادین تمدن جهانى براى همیشه در ادبیات فرانسه نقش مى بندد. این مقاله سعى دارد، با اشاره اى گذرا به چگونگى شکل گیرى این تصویر، تحول آن تا عصر کلاسیک، سفرنامه هاى مربوط به ایران و تاثیر آنها بر شکل گیرى ذهنیت فرانسویان نسبت به ایرانیان را مورد بررسى قرار دهد.
