در مقاله حاضر، قابلیت کاربرد الگوهای رشد درونزا در اقتصاد ایران با استفاده از دو نوع‌الگو، یکی مبتنی بر سرمایه‌های فیزیکی و انسانی (AK) و دیگری مبتنی بر پژوهش و توسعه(R&D) مورد آزمون قرار گرفته است. برای آزمون این الگوها از آزمون سریهای زمانی استفاده‌شده است. متغیر وابسته در این بررسیها، نرخ رشد محصول ناخالص در دوره (1372-1338)است. این نرخ، هر چند طی زمان بسیار پر نوسان بوده، لیکن ماناست. برای آزمون مدل AKیک‌بار از متغیر توضیحی نسبت سرمایه‌گذاری به محصول ناخالص داخلی، و بار دیگر، از متغیرنسبت سرمایه‌گذاری در ماشین‌آلات به محصول ناخالص داخلی استفاده شده است. نتایج‌آزمون آماری، بیانگر آن است که هر دو متغیر فوق نامانا می‌باشند. بنابراین، از آنجا که نمی‌توان‌روند یک متغیر مانا را به کمک متغیرهای نامانا توضیح داد، کاربرد مدل AK در اقتصاد ایران‌مردود شمرده می‌شود. در مدل R&Dمتغیر توضیحی، عبارت بوده است از نسبت کارکنان‌علمی، فنی و تخصصی به کل شاغلان. آزمون این سری زمانی نیز بیانگر نامانا بودن آن است.بنابراین، به دلایل پیش گفته، این مدل نیز در اقتصاد ایران نمی‌تواند کاربرد داشته باشد.
