آمادگى بیمارستان‌‌هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى ایران در برابر بلایا از بعد امنیت؛ 1385 (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

هنگام وقوع بحران در بیمارستان، خطرهایى از سوى گروه هاى مردمى وجود دارد.چون با از دست دادن خونسردى و با هجوم به در هاى خروجى و اضطرارى، شرایط را نامطلوب تر از آنچه هست، ساخته و وضعیت را براى بیماران و پرسنل ادارى مشکل آفرین مى نمایند. بنابراین در برنامه ریزى، مسئله امنیت بیماران و پرسنل حاضر در بیمارستان باید لحاظ گردد. این پژوهش با هدف ارزشیابى برنامه ریزى بیمارستان هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى ایران از نظر آمادگى جهت رعایت موارد امنیتى در هنگام بروز بلایا انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفى ست، و در آن تمام بیمارستان هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى ایران بررسى گردید. ابزار گردآورى داده ها، وارسى نامه(چک لیست) اى حاوى 6 سؤال بود که از طریق مشاهده و مصاحبه با افراد مختلف بر حسب مورد (مدیر بیمارستان، مدیر پرستارى، دبیر کمیته ى حوادث غیرمترقبه و...) تکمیل گردید. به منظور ارائه ى یافته ها از مشخصه هاى توصیفى نظیر فراوانى، نسبت، درصد میانگین با استفاده از ابزار spss استفاده شده است. یافته ها: از بین بیمارستان هاى مورد بررسى، بیمارستان حضرت رسول(ص) با متوسط 4/88 درصد داراى بیشترین امتیاز برنامه ریزى از بعد امنیت و بیمارستان هاى نواب، هفتم تیر و على اصغر داراى کمترین متوسط درصد امتیاز (4/51 %) بودند. نتیجه گیری: بیمارستان هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى ایران بجز بیمارستان حضرت رسول (ص)، با توجه به عدم تدوین برنامه بلایا از امنیت لازم به هنگام بروز بلایا برخوردار نمى باشند. ضرورى است بیمارستان ها در زمان قبل از وقوع بحران داراى برنامه دقیق و زمان بندى شده اى جهت مقابله با شرایط غیرمترقبه و اضطرارى باشند و آموزش هاى کافى، به صورت نظرى و عملى را در این خصوص در نظر گیرند. "