چکیده

Divorce is an undeniable fact of personal and social life and it happens when the life together is unbearable for the couple. The present study was conducted with the aim of comparing differentiation of self, couple burnout and emotional intimacy in divorce-seeking and normal couples. This research is of comparative causal type. The statistical population of the research included all couples applying for divorce who referred to four counseling centers (Ehya, Khanevade, Negahe No and Hamrah) in Rasht and non-applicant couples living in Rasht in spring and summer of 2022. The investigated sample includes 150 people (75 from divorce-seeking couples and 75 from non-seeking couples) who were selected by convenience sampling method, and were evaluated using the differentiation of self-inventory (DSI), couple burnout measurement (CBM) and personal assessment of intimacy in relationships (PAIR). The data were analyzed using multivariate analysis of variance and independent t-test. The results showed that there is a significant difference between the two groups of divorce applicants and non-divorce applicants in all aspects of differentiation of self, couple burnout and emotional intimacy (P< 0.01). Also, the results of the independent t-test showed that there is a significant difference in the total score of differentiation of self, couple burnout and emotional intimacy between the two groups (P< 0.01) and the mean of differentiation of self and emotional intimacy in the group of couples who did not file for divorce and the mean couple burnout was higher in applicant couples. The results of this research showed that the low level of couple burnout as well as having more differentiation of self and intimacy between couples can provide health and stability in their lives.

مقایسه تمایز یافتگی خود، دلزدگی و صمیمیت هیجانی در زوجین متقاضی طلاق و عادی

طلاق واقعیتی انکارناپذیر از زندگی شخصی و اجتماعی بوده و زمانی اتفاق می افتد که زندگی مشترک برای زوجین غیرقابل تحمل باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سطح تمایزیافتگی خود، دلزدگی زناشویی و صمیمیت هیجانی در زوجین متقاضی طلاق و عادی انجام شد. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به چهار مرکز مشاوره(احیا، خانواده، نگاه نو و همراه) شهر رشت و زوجین غیرمتقاضی ساکن شهر رشت در بهار و تابستان 2022 بود. نمونه مورد بررسی شامل 150نفر(75 نفر از زوجین متقاضی طلاق و 75 نفر از زوجین غیرمتقاضی) که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب، و با استفاده از سیاهه تمایزیافتگی خود (DSI)، مقیاس دلزدگی زناشویی(CBM) و پرسشنامه ارزیابی شخصی صمیمیت (PAIR) شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و t مستقل تحلیل شد. نتایج نشان داد که در همه ابعاد تمایز یافتگی خود، دلزدگی زناشویی و صمیمیت هیجانی بین دو گروه متقاضی طلاق و غیرمتقاضی تفاوت معنی داری وجود دارد(01/0< P). همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در نمره کل تمایز یافتگی خود، دلزدگی زناشویی و صمیمیت هیجانی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد(01/0< P) و میانگین تمایز یافتگی خود و صمیمیت هیجانی در گروه زوجین غیرمتقاضی طلاق و میانگین دلزدگی در زوجین متقاضی بیشتر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که پایین بودن دلزدگی زناشویی و همچنین برخورداری بیشتر از تمایزیافتگی خود و صمیمیت در بین زوجین می تواند تامین کننده سلامت و پایداری زندگی آنان باشد.
تمایز یافتگی خود، دلزدگی زناشویی، زوجین متقاضی طلاق، صمیمیت هیجانی،

تبلیغات