چکیده

The aim of this study was to investigate the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on marital conflict and quality of life in veterans of the Iran-Iraq war. The research was a quasi-experimental design using pre-test and post-test with a control group. The statistical population of this study included all veterans who referred to the counseling center of the Foundation of Martyrs in Mashhad in 2022. Using purposive sampling based on the initial questionnaire scores, 30 individuals were selected and randomly assigned to two groups of 15 participants, experimental and control. Kansas Marital Conflict Scale (KMCS) and the World Health Organization Quality of Life (WHO-QOL-BREF) questionnaire were used to measure marital conflict and quality of life, respectively. One-way and multivariate analysis of covariance tests were used for data analysis. The results showed that ACT was effective in reducing marital conflict (P=0.001, F=15.993) and improving quality of life (P=0.001, F=67.934) in the research sample. These findings suggest that Acceptance and Commitment Therapy can be used to reduce marital conflicts and improve the quality of life of veterans in clinical settings.

اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعارض زناشویی و کیفیت زندگی جانبازان جنگ ایران-عراق

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعارض زناشویی و کیفیت زندگی جانبازان جنگ ایران - عراق بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه جانبازان مراجعه کننده به مرکز مشاوره بنیاد ایثارگران شهر مشهد در سال 1401 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند بر اساس نمرات اولیه پرسشنامه ها 30 نفر انتخاب و بعد در ۲ گروه 15 نفره آزمایش و کنترل به طور تصادفی قرار گرفتند. برای سنجش تعارض زناشویی و کیفیت زندگی از پرسشنامه های تعارض زناشویی (KMCS) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHO-QOL-BREF) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کواریانس یک متغیره و تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر متغیر تعارض زناشویی (001/0 = P 993/15= F)، و کیفیت زندگی  (001/0 = P 934/67 = F) موثر است و در پی این درمان کیفیت زندگی افزایش و تعارض زناشویی در نمونه پژوهش کاهش یافته است. از یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش تعارض های زناشویی و بهبود کیفیت زندگی جانبازان در محیط های بالینی می توان استفاده کرد.  
تعارض زناشویی ،جانبازان دفاع مقدس ،درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ،کیفیت زندگی،

تبلیغات