آرشیو

آرشیو شماره ها:
۱۸

چکیده

The Arbaeen procession has gradually become a cultural and social factor in Iran-Iraq relations. Every year, millions of Iranian people go to Iraq to participate in the Arbaeen procession, showing different kinds of social and cultural interactions with Iraqi people. In addition, this religous practice can have impacts on Iran-Iraq political interaction, which is not properly addressed in the academic research. Based on this assumption, the article probe the effects of Arbaeen march on Iran's soft power in Iraq. The role of practice in foreign policy has been analyzed by some IR scholars like Iver Neumann. However, in recent years, there is a practice turn in international relations theory which emphasizes the importance of practice analysis, complementing discourse analysis. This article investigates the effects of Arbaeen procession on Iran's soft power in Iraq by using the conceptual concept of practice theory. In this article, data have been collected from books, reports and articles regarding this subject. More importantly, first-hand data have been collected and analyzed through interviews with Iranian and Iraqi elites and officials engaged in the Arbaeen procession. The article found that the Arbaeen procession strengthens Iran's soft power in Iraq by creating social ties between two countries and triggers cooperation between Iran and some Iraqi Shiite groups to manage the ceremony.

راهپیمایی اربعین و تأثیر آن بر قدرت نرم ایران در عراق: نظریه کردارگرایی

راهپیمایی اربعین به یک کردار فرهنگی و اجتماعیِ تأثیرگذار بر روابط ایران و عراق تبدیل شده است. سالانه میلیون ها نفر از مردم ایران برای شرکت در این مراسم راهی عتبات عالیات می شوند و جلوه های قابل ملاحظه ای از تعاملات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی بین دو کشور را به نمایش می گذارند. این تعاملات می تواند از جهت تأثیرگذاری بر قدرت نرم ایران در عراق نیز مورد مطالعه قرار گیرد که تاکنون به طور جدّی به آن پرداخته نشده است.سؤال اصلی مقاله این است که راهپیمایی اربعین به مثابه یک کردار، چه تأثیری بر قدرت نرم ایران در عراق داشته است؟ مطالعه «کردار» یا «رویه» از دیرباز مورد توجه برخی محققان روابط بین الملل مانند ایور نیومن و امانوئل آدلر بوده است. اما در سال های اخیر شاهد نوعی «چرخش کرداری» در روابط بین الملل بوده ایم که بر اولویت توجه به عناصر کرداری در مقابل عناصر گفتمانی در تحلیل کنش های بین المللی کشورها تأکید دارد. این مقاله درصدد است با استفاده از چارچوب مفهومی کردارگرایی در روابط بین الملل، به بررسی ابعاد کرداری راهپیمایی اربعین و تأثیر آن بر قدرت نرم ایران در عراق بپردازد. در این مقاله علاوه بر داده های موجود در قالب کتاب ها، گزارش ها و مقالات، داده های دست اول از طریق مصاحبه حضوری با نخبگان ایرانی و عراقی مرتبط با راهپیمایی اربعین جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های مقاله نشان می دهد که راهپیمایی اربعین با ایجاد زمینه همگرایی اجتماعی میان ایران و عراق و همچنین تقویت همکاری با برخی گروه های شیعی عراقی برای مدیریت اجرایی مراسم، منجر به تقویت قدرت نرم ایران در عراق شده است.
نظریه کردارگرایی ،قدرت نرم ،راهپیمایی اربعین ،روابط ایران و عراق ،دیپلماسی،

تبلیغات