چکیده

The words of the Qur'an are wise and truths can be discovered from it with literary sciences. The question of this research is"What is the wisdom and literary teachings of swearing at night from the root "Layl" in the Holy Quran?" With a descriptive and analytical method, some of these teachings taken from literary sciences are: 1)oath to the whole, beginning, middle or end of the night and ten nights; Expressing the importance of division. 2)The verbs "Yaghshi" and "Yaser" express the gradual occurrence of night. 3)Removing the object "yaghshi" which means generalization and the object "yaghsha" land and other things. 4)"Al" gender or promise in "Al-Lail"(Fajr:4) indicates the gender of the night or a certain night. 5)The inflection of "Al-layl" to "Layal-e-Ashr" is a general over specific expression, and the inflection to "al-Fajr" is an opposite. 6)Allowing the removal of the "y" at the end of "Yasr"(Fajr:4) to express the eloquence of the speech; The permission to remove the adaf in (Shishq:17) expresses the generality. 7)Golding "Layal" expressing the greatness and designation of special nights. 8)The ratio of "Ghashi", "Saja", "Yaser" to "Al-Layl" is allowed by reason of the ratio of verb or cause to time. 9)"Sajji", "Wasaqh", "Aasas", "Yaser" are metaphors for things related to the night. 10)"Aasas" is an allusion to the end of the night. 11)contrast of night with day or night with morning; Expressing the difference between natural works or the two faces of right and wrong.

حکمت و آموزه های ادبی سوگند به وقت شب از ماده «لیل» در قرآن کریم

الفاظ قرآن حکیمانه است و با علوم ادبی، حقایقی از آن کشف می شود. پرسش این تحقیق آن است که: «حکمت و آموزه های ادبی سوگند به وقت شب از ماده «لیل» در قرآن کریم چیست؟» با روش توصیفی و تحلیلی، بخشی از این آموزه های برگرفته از علوم ادبی عبارتند از: 1) سوگند به تمام، آغاز، وسط یا پایان شب و شب های دهگانه؛ بیانگر اهمیت مُقسم. 2) فعل «یَغشى» و «یَسر» بیانگر حدوث تدریجی شب. 3) حذف مفعول «یَغشى» گویای تعمیم و مفعول «یَغْشاها» زمین و امور دیگر. 4) «ال» جنس یا عهد در «اللَّیْلِ»(فجر:4) بیانگر جنس شب یا شب معیّن. 5) عطف «اللَّیْلِ» به «لَیالٍ عَشْرٍ» بیان عام بر خاص و عطف به «الْفَجْرِ» بیان امری متضاد. 6) ایجاز به حذف «ی» آخر «یَسْرِ»(فجر:4) بیانگر رسایی سخن؛ ایجاز به حذف عائد در (انشقاق:17) بیانگر عمومیت. 7) نکره آوردن «لَیالٍ » بیانگر عظمت و تعیین شب هاى مخصوص. 8) نسبت «غَشی»، «سَجی»، «یَسر» به «اللَّیْل» مجاز عقلی از نسبت فعل یا علت به زمان. 9) «سَجی»، «وَسَق»، «عَسعَس»، «یَسر» استعاره از اموراتی مربوط به شب. 10) «عَسعَس» کنایه از پایان شب. 11) تقابل شب با روز یا شب با صبح؛ بیانگر تفاوت آثار طبیعی یا دو چهره حق و باطل.

تبلیغات