آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۴

چکیده

شاعران توانسته اند با روش های گوناگونی بر غنای شعر خود بیفزایند. این ابزارها و تکنیک ها همچون مباحث قدیم بلاغی(تشبیه، استعاره، مجاز و ...) و مباحث نقد جدید مانند نقاب، نماد، اسطوره و ... توانسته اند شعر را به حد اعلای خود برسانند. یکی از این روش ها، تناص است که شاعر با ورود متون دیگر، به شعر خود استحکام و مقبولیت مضاعفی می دهد. عبدالوهاب بیاتی از جمله شاعران معاصر عراق است که تناص را یکی از کلیدی ترین تکنیک های بیان معانی در شعر خود قرار داده است که به وسیله آن توانسته است اغراض خود را به گونه ای زیبا بیان نماید. این تناص بیش تر از هر چیزی به نصّ قرآنی یا معانی مطرح شده در آن، نظر دارد. بیاتی علاوه بر قرآن، از کتب مقدس دیگری از جمله انجیل، در شعر خود استفاده نموده است. تناص دینی در شعر بیاتی کارکردهای مختلف سیاسی- اجتماعی دارد؛ گاهی ابزاری است تا از معضلات اجتماعی بگوید و گاهی آن را در راستای نکوهش سیاستمداران، به کار برده است. مقاله حاضر می کوشد تا با روش توصیفی- تحلیلی، تناص متون دینی(قرآن و انجیل) را در شعر عبدالوهاب بیاتی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

Quranic and Religious Intertextuality in Abd al-Wahhab al-Bayati

Poets could enrich their works of art in various ways. These tools and techniques such as simile, metaphor, symbol, myth and etc. could boost their works to the highest level. One of these methods is intertextuality in which the poet enters other texts and contexts to strengthen his poetry. Abd al-Wahhab al-Bayati is one the contemporary Iraqi poets who has chosen intertextuality as a key technique in his works in order to express his intend more understandable and beautifully. He applied Quran as well as Bible in his poetries. Religious intertextuality owns various political – social applications in his works; sometimes a technique to express the social problems, and sometimes to criticize the politicians. The present paper attempts to study religious intertextuality (Quran and Bible) in Abd al-Wahhab al-Bayati's poetries in descriptive – analytical method.

تبلیغات