سیاست گذاری و ارتقای کُنش گری انسان دوستانه در بحران ها؛ مطالعه گروه های دانشجویی فعال در همه گیری کوئید 19 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تسهیل کردن اقدامات انسان دوستانه در بحران ها، یکی از اقدامات مهم سیاست گذاران اجتماعی است. بدین معنا که سیاست ها نه تنها نبایستی مانع اقدامات انسان دوستانه نشود، بلکه بایستی تسهیل کننده باشد. هدف مطالعه حاضر، کشف و واکاوی نگاه گروه های دانشجویی فعال در اقدامات انسان دوستانه در بحران کوئید-19 نسبت به راهکارهای تسهیل مشارکت شهروندان و گروه های دانشجویی در بحران هاست. به این منظور، مطالعه ای براساس تحلیل چارچوب طراحی شد که در آن 27 نفر از مسئولین گروه های دانشجویی و فعالان صف حاضر در موج اول و دوم کرونا در شهر یزد مشارکت داشتند. داده ها به شیوه مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری و به روش تحلیل چارچوب تجزیه وتحلیل شد. به طورکلی، مشارکت کنندگان بر لزوم نقش تسهیل کنندگیِ سیاست گذاران اجتماعی برای مشارکت هرچه بیشتر شهروندان و گروه های دانشجویی در بحران ها تأکید داشتند. چهار مضمون برساخت شده تحت عنوان بی طرفی، نهادسازی انتخابی-علمی، گفت وگو و مدارا، جامعه پذیری نوع دوستی و مسئولیت به عنوان راهکارهای پیشنهادی مطرح شد. الگوی چارچوب ما نشان می دهد که نوعی واگرایی بین سپهر فرهنگی و سپهر سیاسی در اقدامات انسان دوستانه بحران وجود دارد. پیشنهاد می گردد سیاست گذاری ها نگاه جدی تر به ظرفیت گروه های دانشجویی در بحران ها داشته باشند، ضمن این که رویکرد اصلی آن ها بر بی طرفی سیاسی در مواجهه با اقدامات انسان دوستانه باشد. همچنین تمرکز بر جامعه پذیری و ارتقای فرهنگ عمومی در جهت مسئولیت پذیری بیشتر و فرهنگ گفت وگو و مدارا، به خصوص در بحران ها پیشنهاد می گردد. گروه های دانشجویی نیز نیازمند نهادسازی خاص بحران می باشند که از خصیصه تشکیلاتی و علمی برخوردار باشد.Policy-Making and Promotion of Humanitarian Action in Crises; Study of Student Groups Being Active in the COVID 19 Pandemic
Although governments are primarily responsible for solving the major crises and epidemics, they need the humanitarian and humanitarian assistance of their citizens or international groups. One of the groups active in the COVID-19 outbreak was student groups participating in the humanitarian activities. The purpose of this study is to discover and analyze their perception and experience of promoting such actions in crises. The study is a qualitative study based on the framework analysis with 27 participants who are the leaders of student groups and activists in the first and second waves of the corona in the city of Yazd. Data were collected through 26 semi-structured interviews. In total, 40 concepts, 12 categories and 4 main themes were explored. The results of the research showed that the practical suggestions of the participants are to push the crisis policies towards a kind of neutrality. Four final themes emerged: neutrality, selective-scientific institutionalization, dialogue and tolerance, sociability, altruism, and responsibility. Framework model showed that there is a divergence withween culture and politics spheres in this crisis. As a result, it can be said that the country's policymakers should make more use of the capacity of student groups in crises, while their main approach is to free crisis intervention from political views. Also, culturally, society needs to promote public culture in order to be more responsible and a culture of dialogue and tolerance, especially in crises. Student groups also need crisis-specific institutionalization that has an organizational and scientific character.
تبلیغات
