نسبت امر اجتماعی و امر طبیعی؛ همزیستی یا تقابل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر با در نظر گرفتن مسأله نسبت امر اجتماعی با امر طبیعی به طور عام و نسبت نظام معیشتی با محیط زیست به طور خاص، در پی فهم فرآیندهای همزیستی و تقابل این دو در بستر زندگی روزمره اجتماعات محلی است. در این زمینه با اتخاذ رویکرد پدیدارشناسانه و با انجام مصاحبه های عمیق و بحث های گروهی متمرکز، تجربه زیست کنشگران محلی از تعامل انسان با طبیعت بر مبنای مفهوم «کار» مورد پرسش قرار گرفته است. یافته ها حاکی از آن است که نسبت امر اجتماعی و امر طبیعی در بستر زندگی روزمره سه رویکرد «همزیستی، تعامل بهره بردارانه و تقابل» را در پی داشته است. این فرآیند به گونه ای رخ داده است که امروزه تأمین معیشت بیشترین فشار را بر طبیعت وارد می کند و این تقابل بیشتر از هر زمان دیگری نمود پیدا کرده است. بنابراین توصیه می شود؛ با آگاهی دهی و جامعه پذیری زیستی کنشگران اجتماعی، استفاده و مراقبت از طبیعت را با توجه به شاخص های الگوی معیشت پایدار، به عنوان یک خواسته و اراده جمعی تبدیل شود؛ به طوری که اقدام جمعی و مسؤولیت پذیر از سوی همه افراد و نهادها، عامل پاسداری از محیط زیست تلقی شود؛ زیرا اقدام یک جانبه دولت و نهادهای مربوطه چندان کارآمد نیست و یا در بدترین حالت، نتیجه ی معکوس و منفی خواهد داشت.The social to the natural; coexistence or opposition
The present research, considering the issue of the relation of the social to the natural in general and the relation of the livelihood system with the environment in particular, seeks to understand the processes of their coexistence and opposition in the context of the daily life of local communities. In this context, by adopting a phenomenological approach and by conducting in-depth interviews and focused group discussions, the experience of local biologists has been questioned about human interaction with nature on the basis of the concept of "work." Findings indicate that the relation between the social to the natural in the context of daily life has led to three approaches: "coexistence, exploitation and opposition". This process has occurred in a way that today livelihoods bring the greatest pressure on nature, and this contrast is more pronounced than ever before. Therefore, sustainable livelihood pattern is considered as the most important determinant of environmental sustainability; Therefore, it is recommended that with the awareness and social community of social activists, the use and care of nature be transformed into a desire and collective will according to the indicators of the sustainable livelihood pattern; So that collective and responsible action by all individuals and institutions is considered an environmental protection factor; Because the unilateral action of the government and the relevant institutions is not very efficient or, in the worst case, will have a negative and negative result.
تبلیغات
