الغزل العذری من العصر الجاهلی الی العصر الاموی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مردم از دوره جاهلی با غزل آشنا بوده اند و در این زمینه اشعار زیبایی از خود بر جاى گذاشته اند. غزل در دوره جاهلی وسیله بود نه هدف و جنبه مادی داشت اما غزل در دوره اسلامی مستقل شد و مانند دوره قبل وسیله نبود بلکه هدف و غایت بود. دین جدید و قرآن همان گونه که چیزهای بسیاری را تحت تأثیر قرار داد، بر شعر نیز تأثیر گذاشت. شعر، در این دوره، رنگ عفت و پاکی به خود گرفت. و به دو گرایش بادیه نشینی و شهرنشینی تقسیم شد، غزل در گرایش اول غزلی عفیف و پاک بود و بیشتر در میان مردم چادرنشین که زندگی فقیرانه داشتند رایج بود. فقر و تهیدستی و محرومیت دست به دست هم دادند و روان و زبان مردم را تزکیه گرداند. اما غزل شهرنشینی بیشتر در شهرها بود؛ آنجا که مردم زندگی مرفه و آسوده ای داشتند. از معروفترین شاعران غزل سرا «قیس بن الملوح (مجنون) و جمیل بثنیه و کثیّر عزه و عروه و توبه» را می توان نام برد.Pure Sonnets from Ignorance Age to the Umavids
People have been familiar with sonnets since Ignorance Age and they have left behind a number good poems. Sonnet age was a means in ignorance not an end and had corporeal aspects but sonnets ahained. Independence in the Islamic period. They were not a means as before but were an end with a specific purpose. The new religion and the Quran affected the development of sonnets, Poems in this period. Were pure and appeared to be common between the nomads who lived in slums. Poverty and destitution purified. The spirits and language of people .But civil sonnets were to the cities where civilized people were living in ease and comfort. The most famous sonneteers were Gheys ben Almeloh (Majnoon), Jamil Bothneya, Kaseer Azeh, Orvah, and Tobah.
تبلیغات
