تحلیلی بر زندگی قبایل کوچ نشین در اواخر دوره قاجاریه و رضا شاه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: زندگی کوچ نشینی یکی از شیوه های معیشت انسانی که درمناطق خشک و نیمه خشک گسترش دارد. زندگی ایلات به عوامل جغرافیایی همانند اقلیم، شرایط توپوگرافی دارد. کوچ کوچ نشینان بنا به شرایط محیطی به منظور تعلیف دام ها کوچ می کنند. بنابراین نوع کوچ اجباری است. هدف پژوهش: بررسی زندگی قبایل کوچ نشین ایران در اواخر دوره قاجار و رضا شاه است. روش شناسی پژوهش: این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و از نوع پس رویدادی به تحلیل زندگی عشایر ایران در اواخره دوره قاجار می پردازد. قلمرو پژوهش: محدوده جغرافیایی ایران و در دوره زمانی 1920 میلادی به بعد است. یافته ها و بحث: در سال 1920کشور ایران کاملاً هرج و مرجی را داشت و حکومت مرکزی تنها تهران و حومه را تحت کنترل داشت. جمعیت عشایر درآن زمان 3/1 تا4/1کل جمعیت بود. درسال 1921 رضا شاه از طریق کودتا بسر کار می آید و در ابتداء وزارت جنگ را بعهده می گیرد وارتش را سازماندهی و تجهیز می کند، سپس درسال 1925 رسماٌ به قدرت می نشیند. برنامه های رضا شاه در قبال عشایر عبارت بود از خلع سلاح عشایر، اسکان اجباری و تغییر ساختار فرهنگی و اجتماعی آنها بود.ت اکتیک رضا شاه برای سرکوب عشایر این بود که با عشایر بزرگ پیمان های صلح می بست و سپس بعداز سرکوب عشایر ضعیف، رضاخان میان طوایف عشایری اختلاف ایجاد کرده و در نهایت خودش با سران عشایر بزرگ جنگید و آنها را سرکوب کرد. نتایج: نتایج نشان داد هدف رضا شاه برای ایران آنزمان، ایران متحد، مستقل، یک زبان و لائیک بود.An analysis of the life of nomadic tribes in the late Qajar and Reza Shah periods
Introduction : Nomadic life is one of the ways of human livelihood that spreads in arid and semi-arid regions. The life of nomad depends on geographical factors such as climate and topographical conditions. Nomads migrate according to the environmental conditions in order to raise livestock. Therefore, the type of migration is mandatory. The purpose of the research : Investigating the life of nomadic tribes of Iran at the end of the Qajar and Reza Shah periods. Research Methodology : This research analyzes the life of Iranian nomads at the end of the Qajar period with a descriptive-analytical method. The scope of the research : the geographical area of Iran and in the time period of 1920 AD onwards. Findings and discussion : In 1920, the country of Iran was completely chaotic and the central government only controlled Tehran and its suburbs. The nomadic population at that time was 1.3 to 1.4 of the total population. In 1921, Reza Shah came to power through a coup d'état, and at first took charge of the Ministry of War, organized and equipped his army, and then officially came to power in 1925. Reza Shah's plans for the nomads consisted of disarming the nomads, forcing them to resettle and changing their cultural and social structure. Reza Shah's tactic to suppress the nomads was to make peace treaties with the big nomads and then after suppressing the weak nomads, Reza Khan among the tribes the nomads created differences and finally fought with the big nomadic leaders and suppressed them. Results: The results showed that Reza Shah's goal for Iran at that time was a united, independent, one-language and secular Iran.
تبلیغات
