جستاری دررفتارشناسی متفاوت برخی از اصحاب امامیه با اهل بیت(ع) در چگونگی رفتار با مخالفان سیاسی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
یکی از مشکلات مهم امامان(ع) در عصر حضور، ظهور علویان تندرو و جدال و رقابت آنان با امامان شیعه بود؛ اختلافی که به انشعاب علویان به دو خاندان «حسنی» و «حسینی» و جدایی برخی از آنها از راه و رسم سیاسی و کلامی امامان شیعه(ع) و ظهور برخی فرقه های شیعی منجر شد. با وجود این، اختلاف در مواضع و اهداف سیاسی، تنها ویژه آن دسته از شیعیانی که به طور علنی راه خود را از امامان جدا و مخالفت علنی و عدم پذیرش امامت منصوص و مفترض الطاعه بودن آنها را اظهار کردند، نبود؛ بلکه در میان اصحاب خاص امامان و کسانی که در فرهنگ تشیع هیچ جریان خاص فرقه ای به نام آنان ثبت نشده نیز شواهدی بر اختلاف روش و منش سیاسی آنها با امامان در زمینه چگونگی رفتار با مخالفان سیاسی وجود دارد. نوشته پیش رو، با استناد به منابع تاریخی و رجالی و حدیثی، کوشیده است بر پایه ارائه مصادیقی از اختلاف روش و منش اصحاب شاخص امامان(ع)، به تبیین چرایی و چگونگی این تفاوت مواضع آنها با ائمه(ع) بپردازد و تأثیر آن را در تحلیل دانشوران شیعی از راه و رسم امامان(ع) نشان دهد.A Study on the Different conduct of some of the Companions of the Imamiyah and Ahl al-Bayt (AS) in the Way They Dealt with the Political Opponents
One of the important problems of Imams (PBUT) in the era of presence was the emergence of radical Alawites and their struggle and competition with Shiite Imams. A disagreement that led to the division of Alawites into two families, "Hassani" and "Hosseini", and the separation of some of them from the political and theological traditions of the Shiite Imams (PBUT) as well as the emergence of some Shiite sects. Nonetheless, the disagreement in the political positions and objectives was not only specific to those Shiites who openly opposed and separated their ways from Imams and did not accept the mandated Imamate. Moreover, among the special companions of Imams and those whose names have not been recorded in any particular trend of conduct, there is evidence of the difference in their political dealing with the political opponents from those of Imams. The following article, relying on the historical, religious and hadith sources and providing the examples of the differences in the conduct of the leading companions of Imams (PBUT), has tried to explain the why and how of this difference and to show its effect on the Shia scholars’ analysis of the conducts of Imams (PBUT).
تبلیغات
