بررسی تطبیقی حکم عدم تعیین اجاره بها در عقد اجاره از منظر فقه امامیه و قوانین ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اجاره عقدی است معوض که باید مانند سایر عقود معوض در هنگام انعقاد عقد، عوض و معوض آن مشخص باشد. طبق قواعد عمومی قراردادها در صورتی که مورد تعهد طرفین مشخص نباشد، عقد باطل خواهد بود. با این وجود، در ماده ی 3 قانون روابط موجر و مستأجر سال 1356 و 1362، عدم تعیین اجاره بها در عقد اجاره ای که به صورت شفاهی منعقد می شود منجر به بطلان عقد نخواهد شد و در صورت اختلاف طرفین، دادگاه میزان اجاره بها را مشخص می کند. حکم مذکور برخلاف قواعد عمومی قراردادها بوده و تعیین میزان اجاره بها توسط دادگاه باعث می شود تا اراده ی طرفین در عقد اجاره نادیده گرفته شود. در این مقاله، ابتدا به بررسی وضعیت عدم تعیین اجاره بها در فقه و سپس به بررسی موضوع درقوانین موضوعه ایران پرداخته می شود.Comparative Study of the Statute of Non-determinant Leasehold in Rent Contract from the Perspective of Imamieh Jurisprudence and Laws of Iran
Rent is a bilateral contract and as such the other contracts, the considerations on both parts must be determined at the time that the contract is concluded. According to the general principles of contracts, if a consideration is indeterminate, the contract will be void. However, under article 3 of the landlord and tenant acts, 1977 and 1983, non-determination of leasehold in a verbal lease contract will not render the contract void and if there is difference between the parties, the court will determine the leasehold. This rule is an exception to the general principles and determination of leasehold by the court ignores the autonomy of the parties in tenant contract. In this article, the authors first examine the matter of non-determination of leasehold in the Jurisprudence and then they will describe the subject under Iranian laws.
تبلیغات
