مقدمه: امروزه یکی از دل مشغولی های برنامه ریزان در فضاهای شهری طراحی و مکان یابی مناسب و مطلوب فضاهای خدماتی است و یکی از این خدمات که تأمین بخشی از امنیت شهر را بر عهده دارد، ایستگاه های آتش نشانی است. برای بهبود ارائه خدمات ایستگاه های آتش نشانی، شناسایی و اولویت بندی نواحی شهری برای ایجاد ایستگاه های آتش نشانی در تمامی محدوده شهر به منظور خدمات رسانی ضرورت می یابد. روش : در این پژوهش با استفاده از مدل های ویکور و تاپسیس و معیارهایی از قبیل «دسترسی به شبکه ارتباطی، جمعیت تحت پوشش، واحدهای مسکونی، تجاری، صنعتی، مساحت تحت پوشش، آموزشی، اداری، فرهنگی و حمل و نقل» به اولویت بندی نواحی شهری خرم دره برای ایجاد ایستگاه های آتش نشانی اقدام شده است. روش پژوهش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی است. یافته ها: در وضعیت کالبدی و جمعیتی شهر خرم دره و همچنین اولویت بندی پیشنهادی مشخص شد که نتایج مدل ویکور نسبت به مدل تاپسیس ارزش بالاتری دارند و با واقعیت های عینی شهر خرم دره بیشتر منطبق است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق در هر دو مدل، ناحیه 3 شهر خرم دره بیشترین ضرورت و ناحیه 2 در مدل ویکور و ناحیه 5 در مدل تاپسیس دارای کمترین ضرورت برای ایجاد ایستگاه آتش نشانی است.
