ﺑﺎ توجه به گسترش ﺻﻨﻌﺖ ﮔﺮدﺷﮕﺮی در جهان و وﺟﻮد قابلیت ها و ظرفیت های ﻓﺮاوان ایران برای ﺟﺬب ﮔﺮدﺷﮕﺮ ، اﻃﻼﻋﺎت و آﻣﺎرﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﺣ ﺎکی از ﻋﻤﻠکﺮد ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ای ﻦ ﺻﻨﻌﺖ در ایﺮان اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ می رسد یکی از دﻻیﻞ اﺻ ﻠی ای ﻦ اﻣ ﺮ جدی نگرفتن اﻧﺘﻈﺎرات و ﺗﺮﺟیﺤﺎت ﮔﺮدﺷ ﮕﺮانی است که وارد ایران می شوند؛ همچنین ﺗ ﻼش نکردن برای اﻓﺰایﺶ رﺿﺎیﺖ گردشگران از دیگر علل آن است. هدف از این پژوهش بررسی اثر رضایتمندی گردشگران بر درخشندگی برند مقصد گردشگری با استفاده از متغیر میانجی رضایت گردشگران تجاری در جهان پساکرونا است. متغیرهای مستقل این پژوهش عجین شدن با مقصد، اقتصاد سفر، تجربه کاری و خودباوری است. متغیر میانجی رضایت گردشگران، و متغیرهای وابسته تبلیغات دهان به دهان و تمایل به بازدید مجدد از مقصد است. تحقیق با روش توصیفی پیمایشی صورت گرفته و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش دربردارنده گردشگران آسیایی است که به شهر تهران سفر کرده اند. بر اساس روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از فرمول کوکران، 384 نفر برای نمونه پژوهش انتخاب شده اند. تحلیل های آماری با روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و آموس انجام شده است. برای تعیین ارتباط علّی بین متغیرها از روش مدل معادلات ساختاری و سطوح معناداری استفاده شده و برای آزمودن فرضیه ها p_value کوچک تر از 05/0 درنظر گرفته شده است. نتایج پژوهش شامل دوازده فرضیه است که به جز دو فرضیه، بقیه فرضیه ها تأیید شده اند.
