تاثیر تعادل بین کار و زندگی بر رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف و زمینه: با توجه به اهمیت رضایت شغلی در عملکرد مطلوب یک سازمان و ضرورت بررسی عوامل مؤثر برآن؛ این پژوهش با هدف تعیین تأثیر تعادل بین کار و زندگی بر رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین صورت پذیرفته است. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر  روش توصیفی - پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه اعضای هیئت علمی داخلی و رسمی دانشگاه علوم انتظامی امین به تعداد 300 نفر هستنند که  بر اساس فرمول کوکران 169 نفر به  روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شده اند. ابزار گرداوری داده ها دو پرسش نامه تعادل کار وزندگی از مدل کونگ و کو (2009)  و رضایت شغلی مدل اسمیت و هیولین (1969) که روایی آن از طریق صوری و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ. بالای 75 صدم بود که نشان دهنده  پایایی مناسب پرسشنامه است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون رگرسیون به وسیله نرم افزار SPSS21 صورت پذیرفت. یافته ها: مقدار آماره آزمون برای بررسی تعادل کار و زندگی بر رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین معنی دار است. مقدار R 2 نشان می دهد که 9/0 از واریانس میزان رضایت شغلی توسط تعادل کار و زندگی تبیین می شود. بنابراین می توان عنوان کرد که 9 درصد از تغییرات ایجاد شده در رضایت شغلی توسط تعادل کار و زندگی پیش بینی می شود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که زمان کافی از کار داشتن، وفاداری به کار، حمایت محل کار داشتن، انعطاف پذیری در برنامه کاری، جهت گیری زندگی، نگهداری کار و حرفه و کاهش داوطلبانه ساعات کاری برای رفع نیازهای شخصی  بر رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین معنی دار است.