بررسی نقش سرمایه اجتماعی شهروندان بر میزان گرایش آن ها نسبت به ورود گردشگران؛ مورد مطالعه: شهروندان شهر بابلسر

چکیده

سرمایهی اجتماعی را میتوان به عنوان شالودهی توسعهی گردشگری به شمار آورد، که بدون شک، کنش جامعهی میزبان در تعامل با گردشگر تأثیر مهمی در رونق گردشگری دارد. با توجه به افزایش همهساله ورود گردشگر به شهر بابلسر، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر سرمایهی اجتماعی افراد بر گرایش آنها نسبت به ورود گردشگر پرداخته است. روش این پژوهش پیمایشی است و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 382 نفر به عنوان نمونه، تعیین و با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی از نوع طبقهای- چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامهی محققساخته بوده که برای تعیین اعتبار آن از اعتبار صوری و جهت تعیین پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزارهای Spss و Amos در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی و درصد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی و رگرسیون) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین سرمایهی اجتماعی (با سه بُعد اعتماد، پیوند و مشارکت اجتماعی) شهروندان و گرایش آنها نسبت به ورود گردشگران رابطهی معناداری وجود دارد. مدل مسیر نشان داد که سرمایه اجتماعی 42 درصد از واریانس متغیر گرایش شهروندان نسبت به ورود گردشگران را تبیین میکند.