رابطه بهزیستی روان شناختی و احساس تنهایی و کیفیت زندگی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با تاکید بر اینستاگرام در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان آمل

چکیده

پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه بهزیستی روان شناختی و احساس تنهایی و کیفیت زندگی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با تاکید بر اینستاگرام در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان آمل، انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع تحصیلی متوسطه دوم آموزش و پرورش شهرستان آمل در سال تحصیلی 98 – 1397 به تعداد 10616 نفر بود. طبق جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 375 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی ریف (1989)، احساس تنهایی راسل و همکاران (1980)، کیفیت زندگی ویر و شربون (1992) و اعتیاد به شبکه های اجتماعی حسن زاده و اولادزاد (1394) بود. روایی پرسشنامه ها با نظر متخصصان تایید شد و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی، احساس تنهایی، کیفیت زندگی و اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی، به ترتیب برابر 0/87، 0/89، 0/86 و 0/88 بدست آمد. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با تاکید بر اینستاگرام در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم رابطه منفی معنی و بین احساس تنهایی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با تاکید بر اینستاگرام در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. تحلیل رگرسیونی نشان داد سهم بهزیستی روان شناختی، احساس تنهایی و کیفیت زندگی در پیش بینی اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با تاکید بر اینستاگرام در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم متفاوت است. به طوری که متغیر احساس تنهایی بیشترین سهم را در پیش بینی اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی دارد و بعد از آن به ترتیب متغیرهای بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی قرار دارند.