طبق استانداردهای حسابرسی، پس از آن که واحد مورد رسیدگی اطلاعات مالی و غیرمالی در مورد عملیات شرکت را افشا می نماید، حسابرس باید این اطلاعات را مورد ارزیابی قرار دهد. عملکرد مسئولیت پذیری اجتماعی از جمله این اطلاعات بوده و حسابرس در ارزیابی ریسک حسابرسی به آن توجه می نماید. ازاین رو، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین افشای مسئولیت پذیری اجتماعی و ریسک حسابرسی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این پژوهش، افشای مسئولیت پذیری اجتماعی با استفاده از روش تحلیل محتوی و ریسک حسابرسی با شاخص حق الزحمه حسابرسی اندازه گیری شده است. فرضیه پژوهش برای 93 شرکت طی سال های 1391 تا 1398 با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی آزمون شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد بین افشای مسئولیت پذیری اجتماعی و ریسک حسابرسی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد که با استفاده از روش های پنل دیتا با اثرات تصادفی و حداقل مربعات تعمیم یافته نیز مورد تأیید قرار گرفت. با افزایش افشای مسئولیت پذیری اجتماعی، ریسک حسابرسی و به تبع آن حق الزحمه حسابرسی بیشتر می شود. این نتیجه به استفاده کنندگان از صورت های مالی از جمله سرمایه گذاران هشدار می دهد فقط به جنبه های مثبت افشای مسئولیت پذیری اجتماعی در ایران، توجه نکنند؛ چراکه ممکن است افشای مسئولیت پذیری اجتماعی ابزاری برای پوشش عملکرد ضعیف باشد.
