الخبیر

واذ اسر النبی الی بعض ازواجه حدیثا فلما نبأت به واظهره الیه علیه عرف بعضه و اعرض عن بعض فلما نبأها به قالت من انبأک هذا قال نبأنی العلیم الخبیر؛هنگامی که میان همسران پیامبر(ص)پیرامون یک مساله سخن و بحثی در گرفت،گمان نمی‌کردند که حضرت(ص)،در مورد این سخنان گذرا چیزی بداند،ولی پیامبر(ص) آنها را از سخنانشان آگاه ساخت.آنان،با تعجب پرسیدند:چه کسی او را از این سخنان آگاه ساخته است؟پاسخ داد:دانای آگاه مرا از این سخنان باخبر ساخته است. (سوره تحریم،ایه 3)
آنچه برای ما اهمیت دارد،موضوع سخن نیست،بلکه مهم،عبرت و درسی است که از این حادثه فرا می‌گیریم.این حادثه به ما می‌آموزد خداوند خبیر(آگاه) از هر آنچه در میان مردم روی می دهد و در دلها می‌گذرد خبر دارد.در عالم وجود،هیچ ذره‌ای جابجا نمی‌شود و یا از حرکت باز نمی‌ایستد و هیچ روانی پریشان و یا آرام نمی‌گردد،مگر آنکه خدا از آن آگاه است. وعنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو ویعلم ما فی البر والبحر وما تسقط من ورقة الا یعلمها ولا حبة فی ظلمات الارض ولا رطب ولا یابس الا فی کتاب مبین؛و کلید خزائن غیب نزد اوست کسی جز او بر آن آگاه نیست و نیز آنچه در خشکی و دریاست،همه را می‌داند و هیچ برگی از درخت نیفتد،مگر آنکه او آگاه است و هیچ دانه در زیر تاریکی‌های زمین و هیج تر و خشکی نیست،جز آنکه در کتاب مبین مسطور است.(سوره انعام،ایه 59)
آگاهی خداوند گسترده و بی حد و مرز است،او از آنچه بوده است و خواهد بود،خبر دارد،همان گونه که از نهانها آگاه می‌باشد.هیچ چیز بر او پوشیده نیست و همه چیز را به درستی «تقدیر» می‌کند. علم او علم یقین است و احتمال هیچ شک و خطایی در آن نیست.آگاهی او،آگاهی یقینی است و گمان و احتمال نمی باشند: یعلم خانیة الاعین و ما تخفی الصدور؛او از آنچه در درون‌هاست ـ از شر و بدی گرفته تا اخلاص ـ همه را می‌داند.
به همین دلیل،رسول خدا(ص) از مسلمانان خواست،زندگیشان را در ظاهر و باطن با آموزه‌های خداوند تطبیق دهند و مواظب و مراقب اعمال و رفتار خود باشند؛زیرا خداوند از نهان و آشکارشان با خبر است.
اگر مسلمانی حقیقت این نام خداوند (خبیر) را دریافت.بی‌شک،به این یقین خواهد رسید که خداوند تنها کسی می‌باشد که خوب و بد انسان را می‌داند،پس ،او را به هیچ چیز فرا نخوانده است، مگر در راستای مصلحت او.
هنگامی که شخصی بخواهد پروژه‌ای را پیاده کند،ابتدا به متخصصان ماهر در آن زمینه مراجعه می‌کند؛تا از بازده و چگونگی انجامش اطلاع یابد و به منظور رسیدن به موفقیت، به تمامی سفارش‌های آنها عمل می‌کند.
حال جای این پرسش است که ایا ما برای پیشبرد بهتر پروژه زندگی باید به چه کسی مراجعه کنیم؟ایا کسی هست که تمام راهها و چاه‌های مسیر زندگی را بشناسد؟ جواب آنها را همه ما می‌دانیم.
همه ما می‌دانیم که خداوند متعال از نیازهای انسان،به طور کامل آگاه است و به همین دلیل،مسیر درست زندگی را برایش به تصویر کشیده و قانون بی عیب را شامل:آداب،احکام و آنچه بشر را به سر منزل مقصود زندگی برتر که دوستی و آرامش و امنیت بر آن حاکم است، می‌رساند،بر او فرو فرستاده است.
قوانینی که خداوند قرار داده،بر تمام جهات و جوانب زندگی انسان ناظر می‌باشد، او نفسها را به دوری جستن از پیروی تمایلات درونی و هواهای خویش و نیز حالات بد،همچون:بدگمانی، غیبت، کینه، حسد و… فرا خوانده است و جسم را نیز از انجام آنچه به آن آسیب می‌رساند،مانند پرخوری، تنبلی و خوردنی‌های آسیب رسان نهی فرموده است،تا همیشه سالم بماند.از انسان خواسته تا دل خود را آکنده از هدایت، نور و آرامش و یقین سازد.
تا زمانی که انسان از این داده‌های الهی استفاده نماید،بهره بسیاری می‌برد و زندگیش پابرجا می‌شود و اگر از آن دوری نماید،خیر فراوان را از خود دور می‌سازد و تا وقتی که دوباره به این فیوضات الهی دست پیدا کند،در گمراهی و نگرانی به سر خواهد برد: لا یعلم من خلق وهو اللطیف الخبیر.(سوره ملک،ایه 14)
شاید مهمترین فایده این نام خداوند(خبیر) آن باشد که انسان به لزوم تمسک به همه اوامر خداوند،چه در ظاهر و چه در باطن،پی می‌برد؛زیرا خداوند متعال از همه چیز آگاه است و هیچ چیز چه در آسمانها و چه در زمین بر او پوشیده نمی باشد.