آرشیو

آرشیو شماره ها:
۳۳

چکیده

هدف : انتظار ما از آموزش علوم انسانی در نهادهای رسمی آموزشی چون مدرسه و دانشگاه چیست؟ چه می توان کرد تا آموزش علوم انسانی جذاب و کاربردی شود و شوق و اشتیاق دانستن و آموختن و کاربرد را برانگیزد؟ در تدریس ملاحظاتی وجود دارد: برنامه قصد شده، برنامه اجراشده و آن چه کسب شده اند. نگارنده باتوجه به یادداشت های خود در طول ارتباط با دانشگاهیان (دانشجو، مدرس و محققان حرفه ای) و بررسی انتظارات آنان از دروس ایده هایی را با انس مداوم با موضوع و تشویق مراجعان به " تصور موقعیت مؤثر " و بیان آن در تعامل با موضوع مورد تحقیقشان به دست آورده مطرح می کند. باورهای معرفت شناختی[1]، قابلیت های شخصی، الگوهای ذهنی و نقشه های ذهنی-اکولوژی تدریس -را تعیین می کند. معلم تاب آور، تسهیل گر و توانمندساز می تواند این موقعیت پیچیده را با همکاری یادگیرندگان مدیریت کند و بارور سازد. چنین معلمی با درک و غنی سازی اکولوژی تدریس و علم امکان انس عمیق (حاصل تجربه زیسته و مطالعات، سرگذشت نامه های افراد صاحب نظر) را فراهم می سازد. او با ارتباط گرایی، با فهم و نقد دائم جریان تدریس و تصمیم گیری و با تاب آوری به این سه هدف نزدیک می شود: الف- استنتاج ها و آموخته های دانش سازمان یافته ب- بهجت و لذت فردی ج-تعامل وکنش فرهنگی و اجتماعی و تقویت حس انسان دوستی و کمک به تکامل انسانی و معنوی

تبلیغات