آرمان و هدف توسعه پایدار، خلق و ایجاد یک جهان بهتر است. این مفهوم که بر پایه تلاش هایی برای گذار از چالش ها و دستیابی به وضعیت مطلوب در مسیر توسعه ایجاد شده است، ابعاد 3 گانه ای از توسعه اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را در بر می گیرد. با توصیف وضعیت موجود در ایران می توان بر وجود چالش های اساسی در خصوص جنبه های 3 گانه توسعه پایدار اذعان داشت. از این رو این مطالعه که با تأکید بر پایداری اجتماعی به انجام رسیده است با روش اسنادی و کتابخانه ای و با نمونه گیری هدفمند از طریق کنکاش در اعلامیه ها و اسناد بین المللی مرتبط با توسعه پایدار و نیز بهره گیری از «چارچوب توسعه پایدار استراتژیک»، در پی آن است که مشخص کند، این چارچوب بر چه مفاهیمی در پایداری اجتماعی اشاره و تأکید دارد و چه محتوا و شیوه هایی را توصیه می کند؛ و با در نظر گرفتن قانون برنامه های پنج ساله پنجم و ششم توسعه ایران، به تحلیل و ارزیابی این مفاهیم در برنامه های توسعه ایران پرداخته است. تحلیل این برنامه ها بر پایه چارچوب توسعه پایدار استراتژیک نشان دهنده غفلت یا کاستی های برنامه در خصوص پایداری اجتماعی در سطوح پنج گانه چارچوب معرفی شده (سطوح سیستم، موفقیت، استراتژیک، کنش ها و ابزار) می باشد؛ و لذا بر لزوم تقویت شاخص های مرتبط با این مفاهیم از طریق توجه مضاعف بدان ها در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های آتی توسعه و یا ارائه استراتژی های بدیل در جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار، به ویژه در بعد اجتماعی، به لحاظ اهمیت و ضرورت در جامعه ایرانی، تأکید دارد.
