میان رشتگی موضوعی اساسی در پژوهش علمی است که براساس آن، در ترکیبات جدید اجماع اتفاق که اساس آن پدید آمدن ترکیبات جدید براثر اجماع در علوم گوناگون است. همگرایی روند کلانی است که در تمامی فناوری ها و محصولات و در سطح جهانی دیده می شود. با وجود این، هم گرایی درحال گذر از مرحله تک رشته ای و حذف مرزهای فناورانه است. همگرایی حاصل وقایعی است که در طی زمان اتفاق می افتد: در آغاز رشته های علمی، سپس فناوری ها و محصولات با هم ترکیب می شوند و درنهایت، با همگرایی صنایع، این چرخه تکامل می یابد. اصطلاح «فناوری همگرا » در فرایند سیاست گذاری علم و فناوری جایگاه بسیار مهمی دارد. همگرایی فناوری های نانو، زیستی، اطلاعات و علوم شناختی در بهبود عملکرد انسانی، ترسیم اقتصاد، جامعه و زیرساخت های صنعتی آینده نقش مهمی دارد. در این مقاله، به منظور آگاهی بخشی به سیاست گذاران و پژوهشگران و مدیران تجاری درباره نتایج همگرایی علوم و فنون، درمورد روابط میان رشته ای، همگرایی علمی، همگرایی فناورانه و سنجش همگرایی مطالبی عرضه می شود.
