هدف محوری این مقاله پاسخ به این سوال است که آیا در صحنه رقابت های المپیک تنها تعداد اندکی از کشور ها که در زمره قدرت های برتر اقتصادی هستند موفق بوده و در طی زمان از موقعیت انحصاری بر خورداربوده اند. علاوه بر این سهم سایر کشورها در اخذ مدال و موفقیت در پیکار های المپیک در طی زمان ارزیابی می شود. همانگونه که ارزیابی میزان رقابت و قدرت انحصاری در بازار های اقتصادی از اهمیت برخوردار است مطالعه و بررسی میزان رقابت وقدرت نسبی کشورها در پیکار های المپیک نیز از اهمیت برخوردار است. برای تحقق اهداف این مطالعه و پاسخ به سوالات، از شاخص های تمرکز مثل CR، آنتروپی و شاخص هرفیندال- هیرشمن به عنوان معیار ارزیابی اندازه رقابت و قدرت انحصاری اعمال شده در بازی های المپیک استفاده می شود. نتایج دلالت بر ان دارد که اندازه تمرکز در این بازی ها تقریبا بالاست اما در طی زمان میزان تمرکز کاهش یافته است. به عبارت روشنتر تعداد اندکی کشور از قدرت مسلط برخوردارند اما در طی زمان قدرت انحصاری انها روند نزولی داشته وقدرت رقابتی سایر کشورها در طی زمان افزایش یافته است. علاوه بر این یافته های این پژوهش دلالت برآن دارد بین شاخص توسعه انسانی و میزان موفقیت کشور ها در بازی های المپیک رابطه مثبتی برقرار است.
