هدف این پژوهش، آزمون عوامل روانی، اجتماعی و محیطی در پیش بینی فعالیت جسمانی در میان یک نمونه تصادفی از دانش آموزان دختر مقاطع تحصیلی متوسطه شهر ارومیه است. روش تحقیق از نوع توصیفی _ پیمایشی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. نمونه آماری شامل 307 دانش آموز درکلاس های اول تا سوم دبیرستان بودند. از چهار پرسشنامه برای اکتشاف رابطه احتمالی متغیرهای محیطی، روانی و اجتماعی با فعالیت جسمانی دختران نوجوان استفاده شد؛ که پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 83/0 گزارش شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی و تحلیل معادلات ساختاری صورت گرفت. آزمون مدل پیشنهادی نشان داد که مدل از برازش قابل قبولی برخوردار است و می توان آنرا در تحقیقات آتی بکار برد. همچنین مشخص شد که که همه متغیرهای محیطی، اجتماعی و روانی، با هم همبستگی متقابل داشته و با فعالیت جسمانی رابطه معنی داری دارند. بر این اساس، دسترسی به شرایط محیطی مناسب، حمایت دوستان از فعالیت های جسمانی، و احساس خودکارآمدی برای انجام فعالیت های جسمانی از تعیین کننده های معنی دار برای انجام فعالیت های جسمانی در اوقات فراغت دختران نوجوان است. از این رو برنامه های مداخله می بایست مبتنی بر افزایش فرصت های محیطی برای انجام فعالیت های جسمانی، تدارک فعالیت های جسمانی گروه محور و استفاده از روش های افزایش احساس خودکارآمدی باشد.
