هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر شدت تمرینات هوازی و بی هوازی بر میزان تکانشگری در مردان جوان ورزشکار بوده است. تعداد 66 ورزشکار با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بر اساس شدت تمرینات هوازی و بی هوازی،37 ورزشکار در گروه بی هوازی و 29 ورزشکار در گروه هوازی قرار گرفتند. 35 فرد غیرورزشکار نیز به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. میزان تکانشگری همه شرکت کنندگان به واسطه پرسش نامه تکانش گری بارت، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان ورزشکار در همه عوامل پرسش نامه و نیز در نمره کل، اختلاف معناداری با غیر ورزشکاران دارند. در مقایسه ورزشکاران هوازی و بی هوازی نیز مشخص شد که عوامل مرتبه اول توجه و مداومت در ورزشکاران هوازی به میزان قابل توجهی کمتر از ورزشکاران بی هوازی می باشد. به طور خلاصه می توان گفت که ورزش های هوازی و بی هوازی در کاهش میزان تکانشگری نقش ایفا می کند.
