آرشیو

آرشیو شماره ها:
۴۵

چکیده

هدف این پژوهش بررسی رایطه مهارت های ارتباطی با اثربخشی هیأت علمی تربیت بدنی دانشگاه پیام نور بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده که به روش پیمایشی انجام شد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری (80 عضو هیأت علمی) بود. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های استاندارد مهارت های ارتباطی بارتون جی(1990) و اثربخشی سازمانی حمیدی(1382)، بودند که ضمن تأیید روایی(صوری و منطقی)، پایایی از روش ضریب آلفای کرونباخ برای هر کدام از پرسشنامه ها به ترتیب(84/0، 82/0) محاسبه شد. از آمار استنباطی(کولموگروف –اسمیرنوف، تحلیل همبستگی، تحلیل رگرسیون چندگانه، آزمون t تک نمونه ای، t مستقل و فریدمن) به منظور بررسی فرضیه تحقیق استفاده شد. نتایج نشان می دهد که ارتباط بین مهارت های ارتباطی و اثربخشی در سطح معناداری 05/0p< معنادار به دست آمده است (241/0r= و 048/0P=). همچنین نتایج آزمون همبستگی حاکی از ارتباط معنادار بین مهارت های ارتباطی و مؤلفه های اثربخشی در سطح معناداری 05/0p< دارد: انگیزش کاری(249/0r= و 041/0P=)، تعهدسازمانی(257/0r= و 035/0P=)، میزان مقاومت منفی در برابر تغییرات(254/0r=- و 037/0P=) و بهبود کیفیت(242/0r= و 047/0P=). با توجه به نتایج، مسئولان دانشگاه باید مهارت های ارتباطی هیأت علمی را به عنوان یک متغیر میانجی مؤثر در بالا بردن اثربخشی مورد توجه قرار دهند، چرا که هیأت علمی دانشگاه ها از سویی مسئولین تولید و گسترش دانش و فن آوری بوده، و نیز در جایگاه مدرس، تربیت و آموزش نیروهای متخصص جامعه را بر عهده دارند و به طور کلی به عنوان جهت دهندگان توسعه در ابعاد مختلف آن، از پایگاه و منزلت ویژه ای برخوردارهستند لذا این توجه می تواند منجر به دستیابی بهتر و بیشتر دانشگاه و بالاخص گروه تربیت بدنی به بخشی از اهداف از قبل تعیین شده اش شود.

تبلیغات