شرکت های موفق، از استراتژی های شخصیت برند برای شکل دهی به رفتارهای مشتریانشان استفاده می نمایند. این رفتارها به تفاوت های فرهنگی مشتریان و سازگاری آن ها با برند بستگی دارد. لذا در این پژوهش این دو متغیر، به ترتیب به عنوان متغیرهای تعدیل گر و میانجی در ارتباط میان ادراکات از شخصیت برند و تمایل به خرید در نظر گرفته شد. از میان ابعاد تفاوت های فرهنگی، بر فردگرایی و اجتناب از عدم اطمینان، تمرکز شد و تاثیر این دو بر رابطه ادراکات از شخصیت برند و تمایل به خرید مطالعه شد. جامعه آماری، مشتریان پنج استان منتخب ایران است که نمونه ای تصادفی به تعداد 243 نفر به روش خوشه ای از میان آن ها انتخاب شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شد. نتایج نشان می دهدکه سازگاری مشتری با برند، نقش میانجی را در رابطه میان شخصیت برند و تمایل به خرید ایفا می کند. به علاوه، فردگرایی و اجتناب از عدم اطمینان در جهت مثبت، رابطه سازگاری مشتری با برند و تمایل به خرید را تعدیل می کنند
