قرآن و دانش:خلقت کهکشانه

از مطالبی که در قرون اخیر، روی آن بحث و تبادل نظر شده است، موضوع آفرینش کهکشانها و ماهیت آنها بوده است.اما از مشهورترین نظریات در این مورد، نظریه« لاپلاس» دانشمند ریاضیدان و منجم فرانسوی قرن یازدهم است. وی ضمن تئوریهایی، اعلام کرد که عموم کرات آسمانی و کهکشانها، عبارت از توده‌های گاز بوده اند که پس از جد شدن از یکدیگر و از دست دادن التهاب اولیه، رفته رفته سرد شده و جهان امروزی را تشکیل داده‌اند. انیشتین، با استفاده از فیزیک هسته‌ای به اثبات این نظریه پرداخت. از دیگر دانشمندان، ژرژلومتر(‌19661893) است که از پایه گذاران نظریه« انفجار بزرگ» (Big bang) است و به این موضوع نیز اشاره دارد.
در صورت جمع‌بندی نظریات مختلف، میتوان موضوع را به صورت خلاصه این‌گونه بررسی و جمع بندی کرد:در ابتدا، جهان از توده‌های عظیم گاز و دودهای غلیظ و گرم تشکیل شده بود و میلیاردها کهکشان و کرات مختلف، به صورت گاز به هم چسپیده و پیوسته بوده‌اند، انفجاری بزرگ این توده به قطر یک سانتیمتری را در زمانی حدود یک هزار میلیارد، میلیارد میلیاردم ثانیه به فضایی با قطر چند صد میلیارد سال نوری گسترش داده است!!( البته در این مورد، نظریاتی مانند گسترش فضا و زمان همراه با گسترش ماده وجود دارد که به آنها اشاره‌ای نمیکنیم) در این کهکشانها که هنوز هم در حال گسترش هستند، توده‌های گازی، خورشیدهای متولد شده، ستارگان خاموش و … وجود دارند. اما این نکته علمی و بزرگ،چهارده قرن پیش در قرآن آمده است. قرآن با عبارتی بسیار بدیع در این مورد میفرماید:
«ثُمًّ استَوی الَی السَّماءِ وَ هِی دُخان؛ سپس به آسمان پرداخت، در حالیکه آن به صورت دود بود».(سوره فصلت ایه 11)
یا در فرهنگ گذشته بشری، کلمه‌ای بهتر و رساتر از دخان( دود) برای توده‌های گاز پیدا میشد؟!
و در ایه‌ای دیگر میفرماید:« أولَم یر الّذین کفروا أن السّمواتِ والارض کانتا رتقاً فَفَتَقناهما…؛ یا کافران نمی نگرند که آسمانها و زمین به یکدیگر متصل و چسپیده بودند و ما آنها را جدا کردیم؟…».
(سوره انبیا، ایه 30)