هدف از این تحقیق بررسی تأثیر ساختار سازمانی بر درگیری شغلی کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان از طریق نقش واسطه ای توانمندسازی روان شناختی بود. جامعه آماری تحقیق شامل تمام کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان استان های کرمان (50 =N) و یزد (45= N) بود. با توجه به کوچک بودن جامعه آماری، تمام افراد به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند (95=n=N)، که از این تعداد، 76 پرسشنامه (کرمان 40 نفر و یزد 36 نفر) برگشت داده شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های ساختار سازمانی شاسکین و موریس (1984)، توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر (1995) و درگیری شغلی کانونگو (1982) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار pls استفاده شد. نتایج نشان داد توانمندسازی روان شناختی بر درگیری شغلی اثر معنا دار دارد (49/0=β). همچنین، ساختار ارگانیکی و ساختار مکانیکی بر توانمندسازی روان شناختی اثر معنادار دارند (به ترتیب 30/0=β، 34/0=β). به علاوه، نتایج غیرمستقیم نشان داد که توانمندسازی روان شناختی بین ساختار ارگانیکی و درگیری شغلی (15/0=β)، همچنین بین ساختار مکانیکی و درگیری شغلی (17/0=β)، دارای نقش واسطه ای است. نتایج نشان داد برای افزایش درگیری شغلی کارکنان باید توانمندسازی روان شناختی و ساختار سازمانی مورد توجه قرار گیرد.
