هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس جسمانی و نگرش به ورزش، با مشارکت ورزشی در بین زنان بود. روش تحقیق، روش همبستگی مبتنی بر تحلیل ماتریس کواریانس می باشد. جامعه آماری، زنان 29-15 سال شهر یاسوج است که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران 240 نفر به عنوان نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار سنجش مشارکت ورزشی و نگرش به ورزش، پرسشنامه پژوهشگر ساخته است و ابزار سنجش عزت نفس جسمانی، مقیاس عزت نفس جسمانی(PSES) است که اعتبار آنها با استفاده از اعتبار سازه ای به روش تحلیل عاملی و پایایی آنها با استفاده از همسانی درونی به روش کودر-ریچاردسون و آلفا کرانباخ مورد سنجش قرار گرفت. یافته های توصیفی تحقیق نشان داد مشارکت ورزشی زنان در هر سه خرده مقیاس مشارکت ورزشی به ویژه ورزش گروهی، پایین است. اما یافته های تحلیلی تحقیق با استفاده از مدل معادله ساختاری نشان داد، رابطه معناداری بین متغیرهای تحقیق وجود دارد و متغیرهای عزت نفس جسمانی و نگرش به ورزش، قادرند 54 درصد واریانس مشارکت ورزشی را تبیین کنند. نتیجه گیری تحقیق حاضر این است که موانع فرهنگی نقش مهمی در مشارکت ورزشی زنان دارند و با توجه به ضرورت ورزش برای زنان، تغییر برخی الگوهای فرهنگی باید مورد توجه قرار گیرد.
