امروزه ارتباط بین فردی اثربخش، از عوامل کلیدی موفقیت سازمان ها به شمار می رود؛ بنابراین، باید شایستگی اجتماعی را- که لازمة ارتباط های بین فردی اثربخش است- بررسی و تحلیل کرد. شوخ طبعی یک راهبرد رایج ارتباطی است که نقش مهمی در شایستگی اجتماعی و ارتبا ط های بین فردی دارد. این پژوهش، تأثیر سبک های شوخ طبعی کارکنان بر شایستگی اجتماعی آن ها در ارتباط های بین فردی سازمانی را بررسی می کند. پژوهش حاضر کاربردی است و با توجه به اهدافش، توصیفی- همبستگی به شمار می رود. جامعة آماری این پژوهش، تمامی کارکنان استانداری خراسان شمالی هستند که از میان آن ها، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 68 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامة سبک های شوخ طبعی مارتین و همکاران و پرسشنامة شایستگی اجتماعی بورمسترت و همکاران است. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی ساده و چندگانه و نیز مقایسة میانگین جامعة آماری تجزیه و تحلیل شده اند. نتایج نشان می دهد که سبک های شوخ طبعی، بر شایستگی اجتماعی مؤثرند. سبک های شوخ طبعی پیوندی و خودارتقایی، بر شایستگی اجتماعی تأثیر مثبت و سبک های شوخ طبعی تهاجمی و خودزنی بر آن تأثیر منفی دارند و ترکیب آن ها شایستگی اجتماعی را تعیین کرد. همچنین میزان استفادة کارکنان از سبک های شوخ طبعی و نیز سطح شایستگی اجتماعی آن ها متوسط به بالاست.
