یکی از کارکردهای مهمی که شرکت های تولیدی در حوزه مدیریت زنجیره تأمین با آن سر و کار دارند و تصمیم های مربوط به آن، تأثیر به سزایی روی رقابت پذیری آنها دارد، «مدیریت سفارش های زنجیره تأمین» است. اما در این مسیر، مسائلی پیش روی مدیران است که از جمله آن می توان به الف) انتخاب بهترین ترکیب، از میان سفارش های رسیده به زنجیره تأمین و ب) تعیین دقیق بهای تمام شده انجام یک سفارش اشاره کرد.
با توجه به این دو موضوع مهم در این تحقیق، از دو رویکرد بهینه سازی ریاضی و شبیه سازی دینامیکی به منظور طراحی مدل کمّی مدیریت سفارش های زنجیره تأمین برای دو قطعه مورد استفاده در زنجیره تأمین یک شرکت خودروسازی استفاده می شود. در فاز اول با استفاده از رویکرد بهینه سازی ریاضی سعی شد تا ترکیب بهینه سفارش های واصل شده به زنجیره تأمین تعیین شود. در فاز دوم با استفاده از خروجی های فاز اول و با استفاده از رویکرد شبیه سازی دینامیکی، بهای تمام شده سفارش های انجام شده، هر چه دقیق تر مشخص شد. قابل ذکر است که ساختار هزینه ای به کارگرفته شده در این تحقیق، مبتنی بر دو رویکرد هزینه یابی سنتی و هزینه یابی بر مبنای فعالیت است. درنهایت محقق به مقایسه دو رویکرد هزینه یابی سنتی و هزینه یابی بر مبنای فعالیت پرداخت.
نتایج نشان می دهد که رویکرد هزینه یابی بر مبنای فعالیت در مدیریت سفارش های زنجیره تأمین از رویکرد هزینه یابی سنتی کارآتر عمل می کند.
